Feud S01E01: Oscarwinnaars spelen Oscarwinnaars op televisie

Foto credits: FX Networks

De vete tussen Joan Crawford en Bette Davis, op de set van Whatever Happened to Baby Jane (1962), is berucht. De rivaliteit tussen de twee uitgerangeerde actrices katapulteerde onverwacht hun ingedommelde acteercarrières. In Feud vertolken Jessica Lange en Susan Sarandon de twee diva’s uit Hollywood. Oscarwinnaars spelen dus Oscarwinnaars, op televisie – en er zijn ook bijrollen voor nog meer Oscarwinnaars als Cathy Bates en Catherine Zeta-Jones. Naar deze ironie – filmsterren op televisie – wordt in deze pilotaflevering ondubbelzinnig verwezen wanneer filmregisseur Robert Aldrich (Alfred Molina), bekend van The Dirty Dozen (1967), zijn idee voor dit project pitcht bij Jack Warner (Stanley Tucci) van filmproducent Warner Brothers: ‘Kom op Jack, televisie is je aan het afmaken.’

De rest is geschiedenis: Warner zegt toe het project deels te financieren, waarop de onaangename samenwerking tussen Crawford en Davis een feit is. Een samenwerking die uit de koker komt van Crawford – evenals het idee voor deze boekverfilming – die uitlegt hoe vetes ‘gaan over pijn, en niet over haat’. Alsof ze van tevoren al weet dat de animositeit tussen haar en Davis een voortstuwende werking zal hebben. In een verhaal over twee actrices, die eveneens met elkaar kibbelen over elkaars acteersuccessen. Met kindster van weleer Baby Jane (toen Davis nu Sarandon) en de in een rolstoel verplaatsende zus Blanche (toen Crawford nu Lange).

Dit einde van het gouden tijdperk van Hollywood – toen televisie domineerde – blijft een onuitputtelijke inspiratiebron, getuige bijvoorbeeld de goedbeluisterde podcast van Katherine Longworth, You Must Remember This , of het succes van het boek West of Eden van Jean Stein. In Feud biedt de terugblik op deze periode de mogelijkheid om de omgangsvormen van toen in het nu te bestuderen. Crawford en Davis moesten wel sterke vrouwen zijn om te kunnen overleven in een oppervlakkige bubbel waar hun uiterlijk en hun leeftijd er vrijwel uitsluitend toe deden Of zoals Bates’ personage stelt: ‘Grote borsten en kleine hersens, daar gaat het om.’

Zo is Feud doordrenkt van dergelijke ironie. Oudere actrices hebben dikwijls moeite met het vinden van fijne rollen. Maar deze televisieserie biedt juist oudere actrices met grote hersenpannen en een bescheidenere borstomvang de kans om te acteren. En om via de dialoog – die dan weer wel door mannen is geschreven – hun ongenoegen te uiten over hoe ze (toen en nu) worden behandeld. Zo zegt Crawford tegen Robert Aldrich: ‘Kirk Douglas durfde je zo zeker niet te behandelen.’ Het is een retorische (en terechte) vraag.

De maker van Feud , Ryan Murphy, staat overigens bekend om zijn casting van (oudere) vrouwen. Dit is zijn zoveelste samenwerking met tweevoudig Oscarwinnares Jessica Lange, die eerder al een Golden Globe won voor het door Murphy geschreven American Horror Story – een serie die ook al zo doorspekt is met verwijzingen naar de grandeur van het oude Hollywood. Feud is dan ook een logisch gevolg voor Murphy, met de hernieuwde aandacht voor Whatever Happened to Baby Jane als fijne bijkomstigheid.