Fear of Rain: soapy schizohorror

Foto credits: The Searchers

‘Is this the real life? Is this just fantasy?’, zingt Freddie Mercury in Queens Bohemian Rhapsody. Want soms is de grens tussen fictie en realiteit troebel. Dat geldt zonder twijfel voor Rain (Madison Iseman): een schizofrene tiener die allerlei akeligheden ziet in haar omgeving. Zoals in de openingsscène van Fear of Rain, waarin ze door een man wordt achternagezeten in een bos en levend wordt begraven. Maar Rains ouders (rollen van Harry Connick Jr. en Katherine Heigl) weigeren haar op te laten nemen in een gesloten inrichting: ze vrezen dat ze hun dochter dan nooit meer zullen zien.

Maar Rains leven ontspoort ook in de buitenwereld, als ze vermoedt dat haar lerares Nederlands (Eugenie Bondurant) een kidnapper is. De docent woont een paar huizen verderop, en af en toe hoort Rain een schreeuw. Niemand gelooft haar, uiteraard. En haar klasgenoten moeten intussen, na het zoveelste incident, niets meer van haar hebben. Nieuweling Caleb (Israel Broussard) heeft wel sympathie voor Rain, en begrip voor haar al dan niet hallucinante observaties. Hoewel al direct de vraag rijst of Caleb niet een imaginaire vriend is – hij is ook wel érg perfect.

Zo probeert filmmaker Castille Landon – ze schreef tevens het scenario – de kijker op het verkeerde been te zetten. Met vleugjes The Sixth Sense (1999), Fright Night (1985) en Nightmare on Elm Street (1984). Fear of Rain is in die zin de zoveelste film die zinspeelt op het gevaar dat huist in de ogenschijnlijk ongekreukte Amerikaanse buitenwijken, waar iedereen in ogenschijnlijke vreedzaamheid leeft, maar waar binnenshuis allerlei zaken gebeuren die het daglicht niet kunnen verdragen. Dit alles wordt allemaal gebracht vanuit het benevelde perspectief van Rain, waarin autoradio’s ineens tegen haar beginnen te praten en maden zich tijdens een paniekaanval nestelen in haar hand.

De horror wordt vervolgens gelardeerd met een hoog gehalte melodrama. Dat begint al met de casting van Connick Jr. en Heigl, niet de beste acteurs. Maar het grootste pijnpunt van Fear of Rain is dat de film een raar beeld geeft van psychische aandoeningen an sich en de behandelingswijzen. Was het niet beter geweest om Rain te laten opsluiten? Wat nemen de ouders irrationele beslissingen. Je moet tegelijkertijd in ogenschouw nemen dat je deze rare gedragingen allemaal ziet vanuit Rains perspectief. En aangezien de filmtitel een angst voor het hoofdpersonage insinueert is van alles mogelijk. Hoewel het slot zich dan weer vrij makkelijk laat raden.