Fauda S03E01: druk op de ketel

Een half jaar nadat eenmansleger Doron (Lior Raz) werd gevangengenomen en bijna gefusilleerd door zijn Palestijnse tegenstanders, is hij verhuisd naar de Gazastrook. Daar doet hij zich voor als een boksleraar, terwijl hij probeert te infiltreren in een Palestijns netwerk. De Israëlische commando heeft in al die maanden slechts een aanval weten te verijdelen, zodoende is er druk op de ketel. Vandaar dat men met het plan komt om Abu Fadi (Dorons dekmantel) explosieven te laten verkopen uit zijn kofferbak, aan snode types met kwade bedoelingen. Het duurt, zoals Fauda betaamt, natuurlijk niet al te lang voordat de stront de ventilator raakt.

Dat is evenwel exemplarisch voor de plaats van handeling in het derde seizoen van Fauda: de Gazastrook aan de Westelijke Jordaanoever is een gebied dat al enige tijd wordt onderdrukt door Israël; het is onderdeel van een regio waar altijd spanning heerst. Daar is natuurlijk ook nu weer kritiek op, ‘het transformeren van Palestijns leed in entertainment’. De gruwelijke, buitensporige handelingen van Doron, die soms worden voorgespiegeld als de norm. Tegelijk verschilt Doron – en dat komt door de geacteerde vastberadenheid en het ferme postuur van acteur en showrunner Raz  – niet veel van een type Vic Mackey (de hoofdpersoon uit The Shield).

Acteur Michael Chiklis kroop van 2002 tot 2008 in de huid van Mackey, een wraakzuchtige, machtswellustige rechercheur uit Los Angeles. Van het kaliber ‘ik wals overal overheen’. Een onvervalste antiheld uit het moderne tijdperk. Net als bij Doron heeft hij psychopathische trekjes, maar ben je als kijker razendbenieuwd naar zijn volgende stap. Overigens verdedigen de makers van Fauda hun geesteskindje in interviews regelmatig met de uitspraak dat Fauda is gemaakt voor de Israëlische kijker - veel Palestijnen weigeren er trouwens überhaupt naar te kijken. Toen het eerste seizoen in première ging verscheen er in het Amerikaanse gezaghebbende tijdschrift The Atlantic nog een artikel waarin de suggestie werd opgeworpen dat de Palestijnen eens hun eigen Fauda moeten maken - en daar is natuurlijk niets op tegen, dat zou toegejuicht moeten worden. 

Hoewel Palestijnse personages rijkelijk aanwezig zijn in Fauda, blijven de perikelen in Israël en Palestina moeilijk verfilmbaar. Mag het wel? Is het wel waarheidsgetrouw? Buiten kijf staat dat het Israëlische perspectief een vertroebelend perspectief tot gevolg heeft, maar dat dit Fauda niet minder spannend maakt. De show voelt, en dat is geenszins 'pun intended', voortdurend aan als een tikkende tijdbom; alsof de adrenaline die door Dorons lichaam giert van het scherm spat.