F Is for Family S05E01: ontroerend én geestig

In het vierde seizoen van F Is for Family kwam de vader van Frank Murphy (Bill Burr) het leven van zijn zoon ‘inwalsen alsof hij Fred Astaire’ was. Nadat Frank en Bill (Jonathan Banks) elkaar al jaren geleden uit het oog waren verloren. En hoewel de vader van vier zijn onuitstaanbare en passief-agressieve pa hartgrondig haat, heeft de hereniging toch iets van verbondenheid opgeleverd. Totdat Bill in de openingsscène van het vijfde en tevens laatste seizoen komt te overlijden. Nadat hij zijn zoon nog even te kakken heeft gezet, natuurlijk. Vaderlief is en blijft, net als zijn zoon, een aaibare klootzak.

Deze gebeurtenis geeft komiek en showrunner Bill Burr de gelegenheid om een complete aflevering macabere grappen te maken over de uitvaartbranche. Zo krijgen we een kijkje in de werkruimte van een begrafenisondernemer: Maureen (Debi Derryberry) komt even polshoogte nemen terwijl de beste man een lijk onder handen neemt. Tijdens de afscheidsdienst blijkt vervolgens dat Frank eigenlijk helemaal niet rouwig is om de dood van z’n vader. Met lede ogen hoort hij alle platitudes – ‘vergelijkingen maken met Christus gaat te ver, maar je vader…’ – aan die gepaard gaan met een uitvaart. Maar aan het einde van de aflevering geeft hij toch toe aan het verdriet.

Humor werkt dan louterend. Frank had in een vlaag van verstandsverbijstering een week eerder twee ‘matching’ bowlingballen besteld. Die verliezen prompt hun functie. Team vader en zoon is niet meer. En Frank begint erom te janken, om twee vergulde, protserige bowlingballen. Dat is kolderiek, zou je zeggen. Maar het werkt; het maakt de hoofdpersoon tot een mens van vlees en bloed. Het is knap dat F Is for Family ook in het slotstuk niet alleen bestaat uit een aaneenschakeling van grappen, maar in de kern ook een beklijvend en ontroerend familiedrama is.