El Árbol de la Sangre: fataliteit en verbondenheid

In een romantische relatie draagt een ieder de schaduw van het verleden. Familiegeheimen die verborgen zijn in het duister komen altijd aan het licht.

In El Árbol de la Sangre (The Tree of Blood) ontvouwt het verhaal zich rondom het jonge stel Rebeca (Úrsula Corberó, La Casa de Papel) en Marc (Álvara Cervantes) die reizen naar een oud familiehuis in het Baskenland om hun relatie op te peppen. In een prachtige omgeving graven ze dieper in het verleden, en ontdekken een collectieve geschiedenis waarachter een mysterie ligt dat dreigt hun relatie te vernietigen.

Regisseur en scriptschrijver Julio Medem (Ma ma) bouwt een caleidoscopisch raamwerk op waarin niets is wat het lijkt. Medem toont een verhaal van zinderende (seksuele) affaires, stormachtige relaties, en een giftig verleden. De gedeelde geschiedenis van het jonge stel komt tot uiting met een creatieve structuur rond een oude boom: bloed is immers genealogie. Rebeca en Marc zijn de vensters voor de gebeurtenissen die in hun respectievelijke families voortkomen. Een verleden doordrenkt met tragedie, verborgen verhalen en extreme onthullingen.

Medem creëert een intrigerende puzzel en via flashbacks zie je liefde, hartzeer, georganiseerde misdaad, incest en verraad. Het is een metaforische samensmelting van het verleden en het heden – met een (symbolische) stier die herhaaldelijk terugkeert. Hoewel de regisseur de complexiteit van de mens wil tonen, slaagt hij daar niet helemaal in.

In de tweede akte zakt het verhaal in door de overvloedigheid aan thema’s en personages verspreid over verschillende tijdlijnen - ook glost hij over details uit de Spaanse geschiedenis (wellicht omdat de Spaanse kijker volledig op de hoogte is). Het langzame tempo en de beperkte onthullingen werkt soms tegen. Desalniettemin is het acteerwerk van de cast onderhoudend genoeg om dit te compenseren.

Cinematograaf Kiko de la Rica levert mooi werk af. Het Baskenland verleent haar prachtige landschappen als dramatische achtergronden. Subtiele kleurcorrecties en veranderingen in tint geeft aan waar het verhaal zich bevindt in de tijdlijn. De moderne tijd is meer somber en koud in vergelijking met het zachte kleurenpalet van het verleden.

‘Ik vind dit fijn. Dat we allebei een verhaal vertellen, vanuit ons binnenste,’ zegt Rebeca zachtjes tegen Marc. El Árbol de la Sangre is een gelaagd portret van twee jonge mensen die teruggaan naar het verleden om een toekomst te creëren zonder leugens.