De grofheid van The Muppets

 

In aflevering één van de recentste serie van The Muppets (2015) geeft Kermit de Kikker toe dat hij op biggetjes valt en seks heeft met de veel jongere zeug Denise van de afdeling Marketing. Fozzie Bear heeft een relatie met een (menselijke) vrouw wier ouders zich afvragen of haar nieuwe geliefde op een wc of in het bos schijt. Gonzo doet aan online dating. De hele crew van de show zit regelmatig in de kroeg te hijsen aan de toog van barman Rowlf (die bruine hond met de bewegelijke flaporen). Sinds de nieuwe serie The Muppets eind september 2015 begon zijn bezorgde conservatieve organisaties in de Verenigde Staten al deze vermeende excessen aan het turven. De Parents Television Council (missie: ‘kinderen en families beschermen tegen de bewezen schadelijke effecten van seks, geweld en godslastering in de media’) heeft na de eerste vier afleveringen vastgesteld dat de ‘meer dan vier miljoen kinderen tussen de twee en elf jaar’ die volgens de kijkcijfers zouden hebben gekeken, om de 3 minuten en 38 seconden werden geconfronteerd met ‘meerderjarige inhoud’. Die werd meestal geserveerd door Kermit of Miss Piggy en in de helft van die gevallen ging het om seksueel getinte grappen. Die Muppets toch: vunzige marionetten die de kleuterziel verpesten? Maar waarom kijken al die koters eigenlijk en was dat vroeger ook zo? Antwoord: het is allemaal de schuld van hun ouders en van Sesamstraat. En ja, ze keken vroeger ook, maar bijna alle teksten gingen ook toen al straal langs ze heen.

Bedenker en poppenspeler Jim Henson zat gedurende de lange tv-geschiedenis van zijn Muppets regelmatig in zijn maag met de kinder-connotatie die mensen nu eenmaal met pluche dieren hebben. Sinds hij Kermit vanaf 1969 samen met Bert, Ernie en andere karakters in licentie gaf aan de makers van het kinderprogramma Sesamstraat, is de onduidelijkheid echter compleet. In het prille begin van Henson’s carrière – en dus die van zijn Muppets – waren de sketches die hij zijn poppen liet uitvoeren ondubbelzinnig bestemd voor volwassenen. Zijn eerste programma, Sam and Friends , duurde vijf minuten en werd van 1955 tot 1961 uitgezonden door een regionaal tv-station in Washington D.C. Daarin trad ook toen al ene Kermit op, nog geen officiële kikker maar een ongedefinieerd reptiel of amfibie. Sam and Friends bestond vooral uit de Muppets die bekende liedjes playbackten en korte sketches uitvoerden. Met dat format brak Henson landelijk door toen hij in de loop van de jaren zestig en begin zeventig hetzelfde mocht doen in talkshows als The Tonight Show met Johnny Carson, The Ed Sullivan Show en The Dick Cavett Show. De sketches uit die periode nemen ofwel volwassen kwesties als alcoholisme op de hak, of ze ontaarden in bijzonder kind-onvriendelijk absurdisme. Google bij YouTube op ‘ I've grown accustomed to your face ’ en ‘Kermit’ en je ziet de kikker in 1971 het beroemde nummer uit de musical My Fair Lady uitvoeren op een manier die je echt niet aan je kleine kinderen moet vertonen, op straffe van nachtmerries.

Door het grote succes van Sesamstraat , waarin Kermit een tv-reporter speelde die al snel één van de populairste karakters was, kreeg Henson begin jaren zeventig steeds meer moeite met de kinderlijke richting waarin hij en zijn poppen werden geduwd. Hij verzon dus een nieuw tv-programma, uitdrukkelijk gericht op volwassenen. Het moest gaan over een variété-gezelschap dat in een theater sketches en liedjes uitvoerde waarin bekende sterren van film en televisie gastrollen speelden. Behalve die optredens zouden vooral de complicaties en ruzies achter de coulissen te zien zijn. De thema’s die Henson wilde aansnijden, waren progressief en politiek geladen: man-vrouw ongelijkheid, racisme en seksueel geweld. Het programma moest The Muppet Show gaan heten. Henson kreeg het in de VS financieel echter niet van de grond en week uit naar een Britse investeerder, die als voorwaarde stelde dat de show ook in Engeland zou worden opgenomen;  The Muppet Show was in essentie dus een Brits tv-programma. De show ging in première in 1976 en vooral de eerste twee seizoenen bevatten erg veel gewelddadige scènes en hebben meer gemeen met humor à la Monty Python dan met typisch Amerikaanse tv-humor. Het was meteen wereldwijd een hit, behalve in Amerika. Naarmate de show ook daar populairder werd, werd de inhoud milder, maar hoewel menig veertigplusser als kind tot en met 1981 naar The Muppet Show heeft zitten kijken, ging ook in die latere seizoenen veel de kijkende kinderen boven de pet. Wat overbleef, was het vrolijke absurdisme: Miss Piggy die elke aflevering opnieuw Kermit in elkaar sloeg, dat werk. Maar hoe kinderachtig is dat achteraf eigenlijk? Ging het misschien eigenlijk over huiselijk geweld?

Diezelfde kijkers van toen zetten zichzelf en hun kinderen en kleinkinderen, als de Amerikaanse kijkcijfers de waarheid spreken, nu weer voor de buis. Uit nostalgie en uit Sesamstraat-verwarring. Maar voor kinderen valt er nu niets meer te genieten. The Muppets anno 2015 gaat over een tv-talkshow van de inmiddels zeer beroemde Miss Piggy, die beroemdheden ontvangt in haar programma. Kermit is producer en vele andere bekende Muppets schrijven achter de schermen mee aan de grappen voor de show. Net als in The Muppet Show krijgen wij een uitgebreid kijkje achter die schermen; nieuw is dat de Muppets ook hun ingewikkelde moderne en hoogst volwassen privélevens met ons delen. We zien Fozzie en zijn vriendin autorijden in Los Angeles, op weg naar de eerste kennismaking met haar ouders. Dat is nogal wennen. De bedenker van dit alles is Bill Prady, de man achter The Big Bang Theory. Hij vat het zo samen: ‘De bioscoopfilms en de originele The Muppet Show , dat waren gewoon baantjes die de Muppets hadden. Hier zien we ze voor het eerst in hun realiteit.’ The Muppets is dus een soort nep reality-programma over het échte leven van de Muppets. En dat leven is niet kinderachtig, gezien de relatieproblemen en het andere getob dat we voorgeschoteld krijgen. Wel grappig, maar ook een beetje flauw en grof soms. In elk geval niet geschikt voor kinderen. Maar dat heeft wijlen Jim Henson ook nooit zo bedoeld.

The Muppets, nu op Netflix