Do Revenge: goed gecaste coming-of-age-komedie

Foto credits: Kim Simms / Netflix

Het leven lacht Drea Torres (Camila Mendes uit Riverdale ) toe: de tiener is razend populair en heeft ook nog eens een relatie met de knapste jongen van de school: Max (Austin Abrams uit Euphoria ). Haar toekomst ziet er, kortom, florissant uit. Totdat aan het einde van het schooljaar een compromitterend filmpje rondgaat in de wandelgangen, waarop te zien is dat Drea seks heeft met Max, die buiten beeld blijft. Hoewel Max ontkent – hij beweert ‘te zijn gehackt’ – vermoedt Drea dat hij jaloers is op haar succes. Max heeft rijke ouders; Drea is selfmade.

Niettemin stort Drea’s reputatie als een kaartenhuis in elkaar. Tijdens een tenniskamp in de zomervakantie ontmoet ze vervolgens Eleanor (Maya Hawke uit Stranger Things ). De twee blijken lotgenoten: ook Eleanors goede naam werd ooit door het slijk gehaald. Beide dames zinnen op wraak. Drea bedenkt een lumineus idee: wat nu als ze elkaars wraak uitvoeren? Dan heeft ook niemand door wie erachter zit. Wie bekend is met de film Strangers on a Train (1951) van Alfred Hitchcock weet echter dat deze constructie niet altijd zaligmakend is. Want: wie neemt als eerste wraak? Durft de ander het dan nog wel?

Natuurlijk loopt ook het plan van Drea en Eleanor enigszins in de soep. Terwijl Drea wil dat Eleanor haar oude vriendengroep infiltreert, begint haar nieuwbakken vriendin zich daar wel thuis te voelen. Of is dat gespeeld? Hoe dan ook blijkt het buitengewoon moeilijk om een succesvolle witte man van zijn sokkel te schieten. De kernboodschap van Do Revenge is dan ook: vrouwen moeten de handen ineenslaan om korte metten te maken met het patriarchaat. Een groot deel van de ontvouwing van de plot in deze komische thriller laat zich dan ook wel raden. Dat moet je voor lief nemen, net als het feit dat de film een amalgaam is van andere films: snufje Clueless (1992), tikkeltje Heathers (1988) en bij vlagen Scream (1996).

Op zich is dat fijn voor fans van oudere coming-of-age-klassiekers, maar het is ook het pijnlijke toonbeeld dat Do Revenge graag zo’n klassieker wil zijn en daar niet per se in slaagt. De film doet denken aan een beroemde scène uit Jarhead (2005) – een film over verveelde Amerikaanse soldaten in Irak tijdens de Eerste Golfoorlog in 1991 – waarin de hoofdpersoon (Jake Gyllenhaal) een helikopter hoort overvliegen die Break on Through van de band The Doors afspeelt. Hij zegt hierop: ‘Dat is muziek uit Vietnam, wanneer krijgen we onze eigen muziek?’ Oftewel, die muziek hoort bij een andere oorlog. Welke muziek hoort bij onze tijd?

Het meest exemplarisch voor het bovengenoemde is dat Sarah Michelle Gellar – die in de jaren negentig in talloze van dit soort tienerfilms speelde – acte de présence geeft als het schoolhoofd. Hoewel je dat ook weer kunt zien als een grote knipoog – en het is fijn dat de actrice, die enige tijd uit beeld was om haar kinderen op te voeden, weer terug is.

Sowieso is de casting uitstekend. Ja, je kan zien dat de acteurs geen tieners zijn. Maar Maya Hawke (24) doet het uitstekend als een jonge vrouw die pretendeert iemand anders te zijn terwijl ze op zoek is naar haar ware zelf. Camila Mendes steelt de show met haar scherp geacteerde vorm van narcisme. Af en toe zie je dus wel dat Do Revenge een onvergetelijke tienerfilm à la Clueless had kunnen zijn. Misschien was dat gelukt met iets minder opzichtig gerefereer.