Disjointed S01: véél schrale grappen

Veteraan Kathy Bathes speelt Ruth Whitefeather Feldman eigenaar van ‘Ruth’s Alternative Caring’, een legale coffeeshop in Zuid-Californië. Ze is een langdurige activist voor legalisatie, een sjamaan, en natuurlijk bijna altijd stoned. De serie focust zich op het dagelijkse leven van Ruth, haar medewerkers en klanten in de winkel. Haar kleine cirkel bestaat o.a. uit haar nuchtere zoon en tevens manager van de winkel Travis en excentrieke medewerkers zoals Pete, die de wietplanten verzorgt en gesprekken voert alsof de planten zijn kinderen zijn; Olivia, een potentiële partner voor Travis; en Jenny die zichzelf de ‘excuus’ Aziaat noemt. Aangezien recreatieve marihuana nu in Californië is gelegaliseerd heeft Ruth stevige concurrentie en worstelt ze om zich aan te passen aan de nieuwe situatie.

Een van de opvallende elementen van de serie (buiten het onderwerp) is dat het lijkt op een standaard Amerikaanse sitcom. Disjointed is geproduceerd door Chuck Lorre – verantwoordelijk voor de moderne versie van het genre – beter bekend van kijkcijfer hits zoals The Big Bang Theory en Two and a Half Men. Netflix gaf Lorre meer vrijheid ten aanzien van taal, drugs en seksgrappen over lichaamssappen, maar het concept in Lorre’s handen blijft hetzelfde. Naast de alom aanwezige lachopnames zijn de afleveringen nog steeds opgebouwd rond potentiele commerciële pauzes. De serie wordt onderbroken door o.a. korte animaties, originele cannabis commercials en YouTube video’s ter promotie van Ruth’s coffeeshop.

Bates heeft plezier in haar rol en is het komische en emotionele anker van de serie. De ondersteunende cast komt minder goed uit de verf. Disjointed wordt bij vlagen boeiend wanneer het onderliggende conflict tussen Ruth en Travis naar voren komt. Hoewel Ruth eigenaar is van een coffeeshop heeft ze nog steeds moeite om de drugs te gebruiken voor het genormaliseerde, potentieel winstgevende bedrijf dat het is geworden. Terwijl Travis het met dezelfde houding benadert als hij een andere onderneming zou hebben. Het subplot met bewaker Carter, een Irak-veteraan met een posttraumatische stressstoornis, heeft potentie doordat zijn mentale staat weer wordt gegeven met caleidoscopische geanimeerde pauzes. De boeiende momenten worden soms teniet gedaan door de overdaad aan schrale grappen en oneliners.

Disjointed is een matige komedie met inconsistente karakterisering en bijbehorende lachopnames. Wellicht is de serie beter te verkroppen in een verhoogde staat.