Dead to Me S02: nieuwe geheimen, maar een even sterke vriendschap

‘Soms gaat vriendschap boven de waarheid.’

Na de spannende cliffhanger van het eerste seizoen keren Jen en Judy (eindelijk) terug in het nieuwe seizoen van de dramedy Dead to Me. Hoewel het plot valt in de categorie ‘dark and twisted’, gaat de serie eigenlijk vooral over de vriendschap tussen twee vrouwen, die zo sterk is dat er niks tussen kan komen.

Maker Liz Feldman valt wederom niet in een soapstijlsleur door gebruik te maken van een fijne balans tussen scherpe humor, cynisme en emotionele rauwheid. Ook maakt Jen (Christina Applegate) dit seizoen van vloeken weer een kunstvorm. James Marsden keert ook terug dit seizoen, en niet alleen in flashbacks.

Het is een gekke samenloop van een handjevol omstandigheden. Waar in het vorige seizoen Judy (Linda Cardellini) een groot geheim verborg voor Jen, doet Jen dit nu voor haar.

Judy die ‘altijd probeert het juiste te doen voor iedereen’ en onmogelijk is om niet aardig te vinden, want ‘het is alsof je een baby haat, dat lukt je niet’, zorgt voor hart in de serie. En omdat ze altijd het goede in anderen ziet maar niet (altijd) in zichzelf, maakt haar personage ontroerende emotionele wendingen. Ook leren we dit keer meer over haar achtergrond en ontmoeten we haar moeder (een goed gecaste bekende!). Hoewel het handjevol omstandigheden dat zorgt voor wel heel toevallige connecties tussen bestaande en nieuw geïntroduceerde personages soms te voor de hand liggend lijkt, voelen ze niet vergezocht in het verhaal.

Dead to Me geeft ook de boodschap dat als je rijk, wit en een goed persoon bent – of in ieder geval als je dat ook zelf gelooft – het wel goed met je komt, ook al heb je misdaden gepleegd. Alsof de makers dit ook zelf doorhadden is er zelfs nog een referentie naar wit privilige wanneer de twee aan de kant worden gezet door de politie. ‘Fijn dat je je privilege erkent, maar we hebben net een lijk begraven’.

Het vorige seizoen maakte op een subtiele manier taboes bespreekbaar. Dat is nu iets minder, maar er zijn nog wel tal van slimme en subtiele kritieken op hoe er in de samenleving naar vrouwen en moeders gekeken wordt. En zit er een referentie in naar de documentaire 'Period. End of Sentence' (een aanrader op Netflix ).