De Luizenmoeder S02E09: so long, farewell...

Foto credits: AVROTROS

‘We zijn allemaal mensen. En al die mensen hebben één hardnekkige overeenkomst. We hebben allemaal op een goed moment de onweerstaanbare drang elkaar de hersens in te slaan.’

Of deze nieuwste tegeltjeswijsheid van Juf Ank (Ilse Warringa) nu echt op ieder lid van de wereldbevolking slaat valt te betwisten, maar het ging dit seizoen in ieder geval op voor veel van de personages van De Luizenmoeder.

Alles wat al borrelde, komt in deze allerlaatste aflevering (Diederik Ebbinge/Directeur Anton, samen met Warringa medeschrijver van de serie, gaf voor de start van seizoen twee aan niet te denken dat er nog een derde gaat komen) tot ontploffing. Moeder Hannah (Jennifer Hoffman) bijt ein-de-lijk van zich af, wanneer Nancy (Bianca Krijgsman) weer eens wat van haar eigen angsten en onzekerheden op haar projecteert. Juf Ank geeft meerscholendirecteur Pjotr-Jan (Vincent Rietveld) de volle laag, wanneer hij lacherig doet over haar hervonden geloof in haar geloof. En zelfs moeders Mel (Meral Polat) en Kim (Rian Gerritsen), meestal twee handen op één buik, zijn met elkaar in onmin. Maar liefst twee ouders roepen dat ze hun kinderen van school willen halen. Niet eens vanwege het feit dat de school wordt geleid door iemand zoals Anton – die in aflevering zeven was vergeten het schoolkamp te regelen, en die in aflevering zes de volledige opbrengst van de sponsorloop per ongeluk al had opgemaakt aan T-shirtjes met de slogan ‘Snif snif kinder-hiv' - maar vanwege aangekondigde combinatieklassen.

Maar het begon deze aflevering allemaal met de botsing tussen vader Karel (Arnoud Bos) en Juf Helma (Leny Breederveld), die het waagde om zoon Filipine als middelbare schooladvies vmbo-D te geven. Filipine zelf is duidelijk opgelucht, maar vader Karel is woedend. Zijn zoons leven is gebroken! Juf Helma ziet het probleem niet. ‘Filipine is een hele gewone, gemiddelde jongen. Daar is niks mis mee.’

Juf Helma was dit tweede seizoen de betrouwbare, stabiele factor van de school – een beetje de rol die Esma (Dunya Khayame) en Amir (Walid Benmbarek) bij de ouders vertolkten – zeker nu Volkert de conciërge ( Henry van Loon ) nog steeds AWOL (absent without official leave/ongeoorloofd afwezig) was. Was Helma in het eerste seizoen nog het prototype juf op het randje van burn-out – een taak die Juf Ank nu heeft overgenomen – in seizoen twee is zij diegene die het meest nuchter in het leven, of in ieder geval in haar werk, staat. Over haar privéleven weten we namelijk eigenlijk niet zo veel. Misschien wacht er thuis wel een hele leuke vriendin op d’r. ‘Hoe gaat het met je?’, wil Juf Ank op de laatste dag voor Helma’s pensioen van haar weten. Juf Helma: ‘Het kan altijd slechter.’ Een juf die aan haar schoolkinderen Roald Dahls Gruwelijke Rijmen voorleest tijdens Sprookjesweek ( aflevering drie ) verdient sowieso bonuspunten.

Haar onderonsje met Juf Ank is dan ook het meest hartverwarmende moment van het seizoen. Het daaropvolgende afscheidslied is dan wel weer heel zoetsappig, maar het voelt verdiend – en het is qua muzikaal intermezzo ook een grote vooruitgang op Antons bijdrage aan The Passion in de vorige aflevering.

Niet alles is deze aflevering even verdiend, zoals de plotselinge ommezwaai van Karel en Nancy (wie had ooit gedacht dat ‘zielig eenzaam stukje ellende’ Nancy’s toverwoord was?). Naar de romantische ontknoping tussen Directeur Anton en Juf Ank werd dit seizoen harder toegewerkt, maar dat was niet echt iets waar je als kijker heel erg naartoe leefde, zoals bij Volkert en Hannah in het eerste seizoen wel het geval was.

Over Volkert en Hannah gesproken, het tweede seizoen had nog de meeste moeite waar het deze twee getarte geliefden aanging. Weg was alle opbouw van het eerste seizoen. Seizoen twee negeerde de eerste helft dat er überhaupt iets speelde, daarna ging het opeens heel snel – een ontwikkeling die zelfs Volkert leek te overvallen – tot de beruchte wc-affaire ook daar roet in het eten gooide (beschuldigd worden van pedofilie – terecht of onterecht - blijkt toch niet zo bevorderlijk voor de romantiek). Dat Volkert en Hannah nu in de finale niet toch opeens beloond worden met een mooi afgerond en bevredigend einde was dan ook een verstandige keuze, zelfs al maakt de suggestie dat Volkert Hannah in de bosjes zit op te wachten wel een beetje ongemakkelijk. Maar ja, Volkert was na al het drama van vorige week ook wel ‘erg in de war’.

Juf Helma, we gaan je missen! En de rest? Daar is de jury nog niet helemaal over uit.