Alles over series, tv en film. Vanaf de redactie van de VARAgids.

David Letterman: My Guest Needs No Introduction S01E01: Een fijne ontmoeting met Barack Obama

  •  
13-01-2018
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
David Letterman
Twee pensionado’s blikken weemoedig terug op een bevlogen tijd.
Hoe zou het David Letterman vergaan? Na zijn decennialange tour de force als presentator van zijn vermaarde Late Night Show? Zo vroeg radiolegende Howard Stern zich de afgelopen jaren hardop af, tijdens zijn ochtendshow op de Amerikaanse satellietzender Sirius XM. Er werd hevig gespeculeerd hoe we ‘Letterman nooit meer terug zullen zien’. Hij zal zich wel hebben teruggetrokken op zijn landgoed in de bergachtige staat Montana. Totdat de in Indiana geboren komiek afscheid nam van de luwte, en ineens weer voor de camera verscheen: als commentator bij een autoraceprogramma. Met een ferme, lange baard. En afgelopen zomer voor een lang gesprek bij Stern.
You can’t teach an old dog new tricks, zo zou Letterman misschien hebben gedacht. Hij is nu eenmaal, net als zijn vakgenoot Stern, een groots interviewer. En ook op zeventigjarige leeftijd is hij nog vitaal genoeg om op het scherpst van de snede zijn gesprekspartners te kunnen bevragen, getuige de eerste aflevering van My Guest Needs No Introduction; een fijne ontmoeting tussen Letterman en voormalige president Barack Obama. De twee pensionado’s blikken weemoedig terug op de carrière van de beroepspoliticus, die ooit aan Harvard studeerde, voordat hij een kortstondige periode werkzaam was als maatschappelijk werker.

Obama heeft er al een hoop rollen op zitten: hij acteert als vader, president, echtgenoot, activist. Hij is een mooie eerste gast voor deze zesdelige reeks, waar ook Stern trouwens acte de présence zal geven, evenals George Clooney. De sympathieke, eloquente staatsman staat voorafgaande aan het gesprek, achter de schermen breed te glimlachen om Lettermans openingsmonoloog. Dat doet de boomlange éminence grise op de voor hem zo typische wijze: zonder colbert en met stropdas jamt hij wat met het publiek, en vertelt hij over Netflix: ‘Die radioactieve, giftigheid die jullie huiskamers binnenkomt.’

Dat deed hij trouwens ook al in zijn tijd in New York, in het Ed Sullivan Theater, aan Broadway – daar zetelt nu Stephen Colbert en zijn show. Ik was met mijn vrouw – tijdens onze huwelijksreis – in 2014 aanwezig bij een aflevering uit het laatste seizoen van zijn Late Show: ook toen was hij tamelijk informeel en losjes voordat de camera’s gingen draaien. Hij zal die interactie met het publiek, en die neiging om te performen vast hebben gemist. Enfin, terug naar Obama: de conversatie staat toch vooral in het teken van de sympathiekeling die na zijn aftreden eindelijk weer eens kon ‘uitslapen’.

We zijn niet vergeten dat Obama ook een ontzettend humoristisch mens is; en hij schroomt niet zichzelf te ridiculiseren. Wanneer hij spreekt is de ratio aan het werk, als tegenhanger van Donald Trumps grillige, infantiele stijl. Dat is vooral een van de gevolgtrekkingen uit het gesprek: wat wordt Obama gemist, en wat is Trump, bezien in dat contrast, toch een abominabele idioot. Zo kan Obama in al zijn nederigheid heerlijke vertellen over hoe hij na twee regeringstermijnen ineens ‘zelf moest uitzoeken hoe het koffiezetapparaat werkt’. 

Obama ging natuurlijk op reis, met Michelle. De foto’s van de windsurfende levensgenieter waren in alle tabloids te zien. Letterman haakt even later aan: ‘Ik liep ineens in een bouwmarkt, op zoek naar hangers.’ Zijn ervaring van het leven na het werk was beduidend minder uitbundig. Waarop Letterman zijn gespreksgenoot verzoekt dat hij ‘hier de vragen stelt’. Oftewel: het moet niet teveel over hem gaan, hoewel Lettermans zeer persoonlijke, uit het hart gegrepen eindconclusie beklijft. De presentator weet vooral zijn gast, die zonder introductie ten tonele verschijnt, in de schijnwerpers te zetten.

En dan is Letterman ook nog eens een groot bewonderaar van Michelle en Barack. Dus wordt deze tête-à-tête een kritiekloze exercitie, en dat zal voor andere vijf shows ook vast gelden. Hierdoor wordt evenwel Obama’s urgente boodschap onderschreven: het moet de komende tijd gaan over inclusiviteit. ‘We moeten streven naar een economie die werkt voor iedereen.’ Dus niet uitsluitend voor de kapitalisten; de grootverdieners.  Ondertussen krijgt de conservatieve kabelzender FOX een sneer, terwijl anekdotes over Obama’s dochters de revue passeren. ‘Het hebben van kinderen is alsof je je hart buiten je lichaam draagt’, zo verzucht hij. Het is een treffende analogie; gezien de kwetsbaarheid van je kroost.

Wordt er onderwijl nog iets nieuws gemeld? Niet echt. Ook de boodschap van de burgerrechtenbeweging, die nadrukkelijk resoneert in de verhalen over activist en senator John Lewis, behoren tot het platgetreden pad dat deze ontmoeting eigenlijk is. Maar soms is het fijn om naar een platgetreden pad te kijken; omdat de nieuwe weg steeds onbegaanbaarder begint te worden.
 
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief van de Lagarde!