Crime Scene: The Vanishing at the Cecil Hotel: waargebeurde L.A. noir

Achter veel hotelfaçades in Los Angeles schuilen bijzondere verhalen. Neem bijvoorbeeld het in 2019 verschenen boek The Castle on Sunset: Life, Death, Love, Art, and Scandal at Hollywood’s Chateau Marmont. Filmjournalist Shawn Levy beschrijft hierin hoe het Chateau Marmont vanaf de jaren 30 van de vorige eeuw een soort toevluchtsoord wordt voor Hollywoodsterren. Aan de rand van Hollywood kunnen ze buiten de grip van de tabloids hun leven leiden. Hoewel het bescheiden hotel niet ontkomt aan een schandaal hier en daar, zoals wanneer komiek John Belushi er in 1982 overlijdt aan een overdosis.

Maar Chateau Marmont memoreert ook, of vooral, aan de aldaar gecultiveerde vriendschap tussen Nicholas Ray en James Dean; of aan Billy Wilder – misschien wel de grootste Hollywoodregisseur ooit – die er meermaals verbleef. Het Cecil Hotel, midden in het centrum van Los Angeles, heeft een minder rooskleurige reputatie: het statige in de jaren 20 van de vorige eeuw opgetrokken pand is een plek waar, als je een commentator in de documentairereeks Crime Scene: The Vanishing at the Cecil Hotel mag geloven, ‘slechte dingen blijven gebeuren, keer op keer’. Zelfmoorden, overdosissen, noem maar op.

Het vierluik neemt de vermissing van de 22-jarige Elisa Lam in 2003 als uitgangspunt. De Canadese die in dat jaar door Californië reist verdwijnt op een dag. Op de laatste beelden die er van haar zijn opgedoken, noodgedwongen vrijgegeven door de LAPD omdat het onderzoek stagneert, zien we hoe ze raar gedrag vertoont in een lift in het Cecil Hotel. Vervolgens presenteren de makers, bekend van The Ted Bundy Tapes , aan de hand van getuigenissen en reconstructies hoe het Cecil Hotel een voedingsbodem is voor misère, al sinds jaar en dag. Omringd door Skid Row, het bastion van dakloos Amerika.

Toeristen die een goedkoop kamertje boeken in het Cecil Hotel komen van een koude kermis thuis: zo’n 8000 à 10.000 daklozen – en daartoe behoren ook een trits patiënten uit de geestelijke zorg en ex-gedetineerden – resideren in het centrum van Los Angeles. De afgelopen decennia besluit de gemeente dat die plek, Skid Row, het afvoerputje zou worden van de Engelenstad. Als je de ellende van de ander niet wil zien, kan je eenvoudigweg Skid Row vermijden. Dit is natuurlijk abominabel overheidsbeleid, maar eveneens toepasselijk voor Los Angeles, waar de rijken der aarde zich hebben afgesloten in hun 'gated communities'.

Precies daar komt Elisa Lam terecht. Op een beduimelde hotelkamer. Misschien wel de kamer waar seriemoordenaar Richard Ramirez – de bekende ‘Original Night Stalker' – ooit drie weken ondergedoken zat. Het is in die zin geen verrassing dat het Cecil Hotel opduikt in documentaires en fictie. Zie het vijfde seizoen van American Horror Story , of Perry Mason. Het bouwwerk zelf is sleazy ten top, pure Los Angeles noir. De makers spelen hier nadrukkelijk mee, waardoor Crime Scene zich voortdurend begeeft op de scheidslijn tussen documentaire en sensatie. En het laatstgenoemde neemt toch vaak de overhand, getuige een observatie van de voormalige manager van het hotel:

‘Het hotel is als de Titanic, we weten allemaal wat er met het schip is gebeurd.’