Column: That '90s Show

Foto credit: Patrick Wymore / Netflix

Er is een Buzzfeed-artikel uit 2016 waar ik nog graag naar teruggrijp: 23 Facts That Will Totally Fuck With Your Perception Of Time. Toegegeven, de plaatjes doen het niet meer en sommige weetjes zijn niet helemaal meer courant (zo zijn er inmiddels niet meer twee, maar is er nog maar één kleinzoon van John Tyler, de tiende president van Amerika, in leven), maar het artikel bevat nog steeds genoeg mooie voorbeelden die laten zien dat tijd inderdaad relatief is.

Zoals de wetenschap dat de Stegosaurus al 74 miljoen (!) jaar was uitgestorven voordat de T-rex op kwam dagen, dat de Universiteit van Oxford al bestond voor de Azteken en dat Betty White ouder was dan voorgesneden brood. Een van de 23 weetjes ging over That '70s Show. Wanneer je keek naar het tijdsverschil tussen de periode waarin de serie werd gemaakt (1998) en de periode waarin de serie zich afspeelde (1976), dan zou er in 2017 moeten worden begonnen aan That '90s Show. Nu we het toch over al dan niet triviale feitjes hebben: in 2002 is er een That '80s Show geweest, met onder anderen Glenn Howerton ( It’s Always Sunny in Philadelphia ) en Chyler Leigh ( Grey’s Anatomy , Supergirl ). Die serie is een stille dood gestorven.

We hebben er iets langer dan 2017 op moeten wachten, maar nu lijkt er toch een That '90s Show te komen. Vorige week werd bekend dat bijna iedereen van de originele cast van That '70s Show straks ook zijn opwachting in That 90s Show  (aangekocht door Netflix) zal maken. Danny Masterson – tegen wie meerdere aanklachten wegens seksueel misbruik lopen – keert niet terug.

Dat de laatste tijd steeds meer series terugblikken op de jaren 90 – van Pam & Tommy  tot Yellowjackets  - was onvermijdelijk. Niet vanwege een plotselinge herwaardering van nineties fashion (Scrunchies! Crop tops! Plateauzolen!), maar simpelweg omdat de mensen die nu de middelbare leeftijd (*kuch*) bereiken toen tiener waren. Niet voor niets staat de concertagenda vol met artiesten die in de jaren 90 hun hoogtijdagen beleefden, van Backstreet Boys, TLC en Alanis Morissette, tot Pearl Jam, Korn en Charly Lownoise & Mental Theo. Het is nostalgie voor tieners van toen met een volwassen portemonnee van nu.

Ik was destijds een fan van het origineel (al heb ik de serie sindsdien niet meer teruggezien) en ik ben ergens ook wel benieuwd naar hoe Eric (Topher Grace), Donna (Laura Prepon), Jackie (Mila Kunis), Michael (Ashton Kutcher) en Fez (Wilmer Valderrama) zich nu ze volwassen zijn gedragen, zelfs al ziet het ernaar uit dat ze na één aflevering al het stokje zullen overdragen aan de nieuwe garde: de dochter van Eric en Donna, die bij opa (Kurtwood Smith) en oma (Debra Jo Rupp) gaat logeren.

Toch vervult het idee van een That '90s Show me vooral met een gevoel van onbehagen. Toen ik That '70s Show zag was ik zelf een tiener, en voelden de jaren 70 als iets uit een ver verleden. Maar inmiddels kan ik zelf al mijn persoonlijke 23 Facts That Will Totally Fuck With Your Perception of Time maken. Dat ik al langer wel alcohol mag drinken dan niet (ook met de ‘nieuwe’ minimumleeftijd van 18 jaar) bijvoorbeeld, dat ik me nog de tijd kan herinneren dat Twix nog Raider heette, en dat Droomvlucht in de Efteling deze week al 29 jaar bestaat. Een serie die weemoedig terugblikt naar de jaren 90 maakt me niet nostalgisch. Het maakt me oud.