Column: Michael K. Williams en zijn erfenis

Foto credits: HBO

Michael K. Williams leek eigenlijk min of meer op het personage waar hij wereldberoemd mee werd: Omar Little uit The Wire. Zo bleek, uren nadat zijn dood afgelopen week bekend werd gemaakt, uit de stortvloed aan reacties van collega-acteurs en anoniemere stervelingen die ooit de eer hadden gehad om een moment in hun leven te delen met Williams. Zo vertelde vakgenoot Riz Ahmed op Twitter hoe Williams hem – in tijden van persoonlijke crisis – acteeradvies gaf. Maar ook hoe hij op een dag zijn collega een peperdure jas cadeau deed. Gewoon omdat het kon. Uit liefde.

Ik blijf dit soort verhalen telkens opschrijven omdat ze misschien wel uitzonderlijk zijn, op televisie en in films. Dat de Robin Hood – Omar Little neemt het in The Wire op tegen de bloeddorstige en genadeloze drugsdealers die in Baltimore dood en verderf zaaien – uit een fictieserie ook in het echte leven een soort Robin Hood was. Williams gaf graag, aandacht en tijd, aan de goede zaak. Dan heb ik het over zijn betrokkenheid bij goede doelen in zijn thuisstad New York. Maar ook over ontroerende ontmoetingen met fans, zoals met een jonge dame met wie hij gedurende 45 minuten in een restaurant, en op haar verjaardag, anekdotes uitwisselde over het leven als acteur.

Tegelijkertijd kampte hij met problemen, ook verslavingsproblemen, bleek weleens in interviews. Misschien wel omdat hij bij tijd en wijlen het leed van de wereld op zijn schouders leek te dragen, zoals intimi suggereren. De vergelijking met James Gandolfini ligt dan ook al snel voor de hand. Ook Gandolfini werd later in zijn carrière vrijwel uitsluitend geassocieerd met zijn beste rol, als Tony Soprano. En ook Gandolfini stond bekend als een aimabel en vrijgevig man. En Gandolfini en Williams waren laatbloeiers. Williams was 35 toen hij in The Wire werd gecast; Gandolfini 37 toen hij werd uitverkoren om Tony Soprano te vertolken.

Gandolfini werd 51 jaar; Williams werd 54 jaar. In een tamelijk korte tijd overrompelden ze ons met hun onnavolgbare talent. Williams werd tijdens de eerste presidentiële termijn van Barack Obama het favoriete personage van de president. Terecht ook. Showrunner van The Wire, David Simon, schreef met Omar Little – een noeste maar fijngevoelige badass die op mannen valt – een hypermodern personage. Waarvan hij wist dat Williams er met verve gestalte aan zou geven. Als mensen me nu dan ook vragen: "Wat moet ik van Williams kijken?" Dan zeg ik: "The Wire."

Het is helemaal niet erg dat sommige acteurs vooral met een titel worden geassocieerd. En natuurlijk: Williams was ook goed als Chalky White in Boardwalk Empire (2010-2014), of recenter als Freddy Knight in The Night Of (2016). Maar ik zie hem graag op de toppen van zijn kunnen. Want als Omar – ook nog eens mijn naamgenoot, hoe cool – arriveerde in de straten van Baltimore, dan vluchtten de buurtbewoners hun huizen in; dan was het menens. En dan keek ik met een combinatie van nieuwsgierigheid, ontroering en ontzag naar Williams. Geknipt voor de rol. Waarmee hij de liefde die in overvloed in hem aanwezig was kon delen met de rest van de wereld.