Column: Leren van je fouten

Halverwege de eerste aflevering van het vierde seizoen van The Marvelous Mrs. Maisel  begon het me – eindelijk – te dagen: Miriam ‘Midge’ Maisel (Rachel Brosnahan) zal nooit van haar fouten leren. Daarvoor moet ze namelijk eerst erkennen dat ze überhaupt weleens fouten maakt. Aan het einde van het derde seizoen kregen Midge en manager Susie (Alex Borstein) te horen dat er geen plek meer voor ze was op de Europese tournee van zanger Shy Baldwin.

Het was volledig haar eigen schuld. Voor haar laatste optreden had Midge namelijk de seksuele geaardheid van Shy Baldwin als materiaal gebruikt, iets wat zijn manager (Sterling K. Brown) niet kon waarderen. De Verenigde Staten in 1960 is immers niet bepaald de beste tijd om als superster ongevraagd uit de kast te komen.

Toch zit er in de hele eerste aflevering daarna geen moment van bezinning. De grapjes waren goed, de zaal lag in een deuk, ze is gewoon bestraft vanwege het feit dat ze zichzelf was! Midge is zelfs niet te beroerd om het woord ‘gecanceld’ in de mond te nemen.

Eerlijk is eerlijk: showrunner Amy Sherman-Palladino heeft zich over de jaren ook niet bepaald bewezen als iemand met diepgravende zelfreflectie. Zo waren de negen jaar tussen het einde van de serie  Gilmore Girls en de miniserie Gilmore Girls: A Year in the Life  niet genoeg om in te zien dat Rory (Alexis Bledel) toch wel heel erg een product is van de witte welgestelde en geprivilegieerde middenklasse.

Hoe anders gaat het bij Emily in Paris. Misschien kwam het door de pandemie, maar het eerste seizoen was voor velen dé favoriete ‘hatewatch’ van 2020: de suikerzoete avonturen van de Amerikaanse Emily (Lily Collins) die iedereen in Parijs even liet zien hoe het moet, succesvol influencer zijn, zelfs al deed ze zelf totaal geen moeite om zich in het onderwerp te verdiepen, of de Franse taal te leren. Maar in het tweede seizoen gebeurde iets onverwachts: showrunner Darren Star ( Sex and the City)  had geluisterd naar de kritieken en zo kreeg Emily in seizoen twee steeds vaker de deksel op haar neus.

Hoewel niet verwonderlijk, blijft het gebrek aan zelfreflectie en gedurfde verhaallijnen in The Marvelous Mrs. Maisel toch een gemiste kans. Het eerste seizoen begon sterk: voor een net gescheiden vrouw die, eind jaren 50, carrière wil maken als stand-up-comedian, is succes immers verre van verzekerd. Maar inmiddels voelt geen enkel obstakel meer te groot.

Wil je toch echt op zoek naar een serie die zich afspeelt in de vroege jaren zestig waar het voelt alsof er voor meisjes toch echt iets op het spel staat, kijk dan eens naar Mixte  (ook Amazon Prime), over een Franse middelbare school in 1963, waar voor het eerst ook meisjes welkom zijn. Dit tot grote ergernis van de meeste leraren. Waar hebben meisjes nu voortgezet onderwijs voor nodig? Zelfs schooldecaan Paul (Pierre Deladonchamps, L’inconnue du lac ,  Le fils de jean ) heeft zo zijn bedenkingen. Meisjes zouden de jongens maar afleiden. Al is vooral Paul zelf afgeleid door de nieuwe lerares Engels (Nina Meurisse), een jonge vrouw die het waagde om 1) te willen scheiden en 2) zelfredzaam te zijn.