Alles over series, tv en film. Vanaf de redactie van de VARAgids.

Column: de shuffleknop

  •  
27-01-2021
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
Bridgerton
Netflix overweegt de keuzestress van abonnees te verlichten met een druk op de knop.
De Belgische krant De Morgen berichtte vorige week over de shuffleknop die Netflix overweegt toe te voegen aan zijn streamingapp. Voor abonnees die lijden aan keuzestress kan deze nieuwe optie mogelijk soelaas bieden. Ik stel me voor dat het algoritme, dat immers al bekend is met je smaak, dan uit een aantal titels een geschikte kandidaat aanreikt. Zodat je niet zelf de krochten van de catalogus in hoeft te duiken, waar je je door een woud aan titels moet vechten voordat je eindelijk iets geschikts gevonden hebt. In plaats daarvan druk je in het vervolg op een knop.
Wat ik me wel afvraag: laat je de keuze voor de televisieserie die je op het punt staat te gaan kijken over aan een algoritme? Ik bedoel: wil je zelf niet ietsjes meer invloed hebben op hetgeen waar je misschien wel úren naar gaat zitten turen? Want hoewel bingen aantrekkelijk klinkt, is het tevens tijdrovend. En je tijd op deze planeet is maar beperkt. Wil je dan niet meer onderzoek hebben gedaan naar televisietitels? En op basis daarvan uitkomen bij de titel die het best bij je past? Tegelijkertijd bespaar je natuurlijk – ik realiseer me de ironie – tijd door op de shuffleknop te drukken.
Oftewel: Netflix zorgt ervoor dat je tijdig een nieuwe televisietitel op je bord krijgt waar je vervolgens misschien wel uren of tijden mee zoet bent. De weg naar het kijken wordt almaar korter en korter. Hapklaar, of beter nog, voorgekauwd. En klaarblijkelijk zijn er kijkers die hiernaar smachten. Lekker overzichtelijk. Hoewel je ook gewoon de televisie aan kunt zetten, waar je met de goede oude zapper ook kan shufflen langs de goede oude televisiekanalen, waar een derde partij al voor jou heeft gekozen wat je kunt gaan zien.  Want de shuffleknop is natuurlijk niet een nieuw fenomeen.
Onze nieuwsbrief ontvangen? Iedere vrijdag de nieuwste series en films in je inbox! Meld je hier aan.
En gelukkig weten de meeste Netflix-abonnees, als je hun kijkcijfers mag geloven, wel de weg te vinden naar het televisiedrama van hun gading. Zie bijvoorbeeld de grote populariteit van het Britse kostuumdrama Bridgerton. Kwalitatief en goed gemaakt entertainment weet de kijker wel te vinden. Misschien is dat wel de reden van mijn ergernis over de shuffleknop: er zit ook zoveel rommel in de Netflix-catalogus. Meuk, waar misschien wel geen hond naar kijkt. Als het algoritme het kaf van het koren zou scheiden dan zou zoeken naar iets leuks, iets nieuws, iets intrigerends, een stuk overzichtelijker zijn. Dat overzicht ontbreekt nu.
De shuffleknop is in dat opzicht een toonbeeld van de fragmentatie van ons televisieaanbod. We zijn zoekende, de weg kwijt. Algoritmes zouden ons hiermee moeten helpen, maar sorteren dikwijls het omgekeerde effect: ik krijg vrijwel nooit televisietips in m’n mailbox die ik ook daadwerkelijk ga kijken. Het is vaker miss dan hit. Maar zijn we niet zelf de boosdoeners? Omdat we televisie willen kijken die precies bij ons past? Heeft de fragmentatie van het televisieaanbod niet gewoon te maken met onze onrealistische verwachtingen? Is het een gril van het individualisme? Buiten kijf staat dat je met een shuffleknop hier niet over na hoeft te denken, en daar valt ook wat voor te zeggen.
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief van de Lagarde!