Column: Batman, de preutse superheld

Batman mag Catwoman van stripboekgigant DC niet beffen. U leest het goed. De makers van de animatieserie – voor volwassenen welteverstaan! – Harley Quinn (nog niet te zien in Nederland) bekenden dit deze week in het Amerikaanse entertainmenttijdschrift Variety. Maar waarom niet? Welnu: ‘Het is moeilijk om een speelgoedfiguur te verkopen die doet aan cunnilingus.’ En niet omdat, zoals de schrijver van het artikel terecht vraagt: ‘Is Batman een luie lover?' Zo’n lover die alleen maar porno als referentiekader heeft en denkt dat elke sekspartij begint met een pijpbeurt. Overigens stipuleren de makers wél dat ze van DC bijna absolute vrijheid krijgen – op een dingetje na dus.

En dat dingetje is nogal een dingetje geworden. Op Twitter worden gretig gifjes gedeeld van Michelle Pfeiffer (Catwoman in Batman Returns, 1992) die Batman (Michael Keaton) op sensuele wijze in zijn gezicht likt. Daarbij wordt steevast geconcludeerd dat Amerikanen preutser zijn geworden. Natuurlijk waren de Batman-films van Tim Burton, enkele decennia geleden, niet het equivalent van smaakvolle seksfilms – daarvoor zijn ze te onschuldig. Toch vragen critici zich af: waar komt die hedendaagse preutsheid toch vandaan? Nou, misschien omdat fans van superheldenverbeeldingen helemaal geen sekspop in hun bezit willen hebben? En een Batman die beft is de facto een sekspop.

Batman is niet alleen de Batman uit Harley Quinn, de animatieserie voor volwassenen. Batman behelst, volgens de fans, veel meer dan dat. Misschien heeft het daarmee te maken dat Batman niet af en toe een geile bok mag uithangen? Misschien ook omdat Batman veel minderjarige fans heeft, en ouders niet per abuis een sekspop annex speelgoedfiguur – of andersom – voor hun kids willen kopen? Wat wel buiten kijf staat is dat de concurrent van DC, Marvel, al jaren wordt beschuldigd van deseksualisering van hun superhelden. The Avengers zijn zo goed als ontdaan van seksualiteit, misschien wel omdat dit beter verkoopt.

Of toch vanwege de krampachtige wijze waarop Amerikanen al sinds jaar en dag met seks omgaan, in tegenstelling tot met geweld. Iemand onthoofden? No problemo. Een scène waarin een superheld een superheldin oraal bevredigt? Moeilijk, moeilijk. In het land waar je op elke hoek van de straat een vuurwapen kan kopen zijn tegelijk nog steeds talloze staten waar seksuele voorlichting niet bestaat. Toch denk ik dat het met iets anders te maken heeft. Met dat fans Batman en Catwoman zien als hun heiligen – en heiligen neuken niet.

Ik gok maar wat, maar superheldenverbeeldingen zijn een voorbeeld van escapisme, en in de fantasierijke verhaalwereld van Batman is geen plek voor handelingen die een superheld maken tot een mens van vlees en bloed? Behalve als het gaat om bloedvergieten? (Ja, dat blijft een rare uitzondering.) Wat dat betreft is een Batman die niet mag beffen in zekere zin hetzelfde als pornoscènes die telkens beginnen met fellatio. Het is ongeloofwaardig; geen representatie van de echte beleving van seks, van menselijkheid. Maar zolang Batman een seksloos leven leeft op de buis, kan je met een gerust geweten een speelgoedpop van de superheld kopen, omdat je weet dat hij net zo preuts is als de stripboekgigant die zijn naam bezit.