Column: another one bites the dust

Verrassend was het nieuws allerminst. Afgelopen week, nog geen maand na de première, werd bekend dat de Netflix-serie Jupiter’s Legacy geen tweede seizoen zou krijgen. Dat ik zelf niet heel erg rouwig was om het voortijdige einde van de superheldenserie is een understatement. De serie had een heel seizoen nodig om überhaupt de ontstaansgeschiedenis van de superhelden te behandelen. Zelfs The Lord of the Rings kwam sneller ter zake.

Het is een bekende werkwijze van Netflix. Voldoet iets niet aan de verwachtingen, dan gaat rigoureus de stekker eruit (begin mei was The Irregulars , een variant op Sherlock Holmes, het haasje). Al gaf Netflix ons haast in één adem na de annulering van Jupiter’s Legacy wel direct weer een nieuw project uit de stal van Mark Millar – maker van de comic – om naar uit te kijken: de animeserie Supercrooks.

Want waarom treuren om het abrupte einde van een serie van afgelopen mei, als je je ook kunt verheugen op al het nieuws dat Netflix volgende maand voor je in petto heeft? Laatst kwam er op mijn Facebook-tijdslijn zelfs een Netflix-berichtje voorbij met de volgende mededeling: ‘Jarig in juni? Laat ons weten op welke dag en wij vertellen je wat er op jouw verjaardag op Netflix verschijnt!’ Alleen al vorige week voegde Netflix – volgens www.justwatch.com – aan content ruim honderd nieuwe titels toe, van enkele nieuwe afleveringen ( The Walking Dead ) en een complete nieuwe serie ( Sweet Tooth , foto onder) tot een obscure Italiaanse jaren 80 sekskomedie genaamd Sballato, gasato, completamente fuso.

Niet dat stoppen met Jupiter’s Legacy de verkeerde keuze was. Het heeft weinig nut geld te blijven storten in een kostbaar product dat niet aan de verwachtingen voldoet (het eerste seizoen zou tweehonderd miljoen dollar hebben gekost). Tegelijkertijd word ik toch ook een beetje treurig van deze wegwerpmentaliteit: werkt iets niet (meer)? Weg ermee! Want wie gaat er nu een eerste seizoen kijken van iets waarvan je weet dat het verhaal nooit zal worden afgerond? Het hoeft niet altijd te gaan om kwantiteit, om elke week nieuwe titels. Kijk naar HBO, of Apple TV+, dat met het tweede seizoen van For All Mankind (foto onder) heel stiekem en stilletjes toch een van de beste tv-seizoenen van het jaar afleverde.

Ik zou willen dat Netflix zijn eigen Originals – die niet Stranger Things of The Crown heten – iets meer zou koesteren en niche series met echte potentie meer de ruimte zou geven om zijn publiek te vinden. De annulering van The Dark Crystal: Age of Resistance doet nog steeds pijn. Hoe mooi zou het zijn als ze zulke series zouden benaderen als een delicatesse die mensen met de tijd zouden zijn gaan leren waarderen, in plaats van als het zoveelste gerecht in een all you can eat buffet, waar alles dat overblijft achteloos in de prullenbak belandt. Daar hoort dan wel een kritische triage bij. Want klakkeloos tweehonderd miljoen dollar neertellen voor de zoveelste superheldenserie met Josh Duhamel als Sexy Super Santa, dat moet toch beter kunnen.