Canvas: aandoenlijk maar kleurloos

Netflix mengt zich met de aankoop van vijf titels dit jaar nadrukkelijk in de strijd om de beste korte film. De Academy Awards komen eraan in april, en er zijn op het gebied van de korte film maar liefst drie Oscars te verdelen. Zodoende zijn John Was Trying to Contact Aliens ,   A Love Song For Latasha en Canvas (vanaf deze week) al te zien bij het videoplatform; Cops and Robbers en If Anything Happens I Love You zullen nog worden gereleaset.

Wie Canvas ziet en bekend is met het oeuvre van de animatiestudio Pixar zal vast gelijkenissen zien tussen de kortfilm en grote titels als The Incredibles en Toy Story. Frank Abney III, de maker van Canvas, werkt namelijk als illustrator voor de filmstudio. De animatiefilm draait om een bejaarde man die na de dood van zijn vrouw geen plezier meer heeft in de schilderkunst waarin hij zich heeft bekwaamd. Totdat de rudimentaire ‘kunst’ van zijn schattige kleindochtertje hem zo ver krijgt om de kwast weer te hanteren.

Abney III heeft weinig dialoog nodig om zijn basale maar aandoenlijke boodschap van levensvreugde en rouw te ventileren. Hij weet met simpele gebaren telkens de juiste toon te vinden. Hoewel het feit dat Canvas lijkt op een Pixar-film tegelijk een vloek en een zegen is. Enerzijds oogt de kortfilm als een miljoenenproductie terwijl hij naar verluidt voor een habbekrats is gemaakt; anderzijds mist Canvas een geprononceerde ziel. Misschien wel omdat je zou verwachten dat iemand zijn creatieve vrijheid juist wil benutten om iets wezenlijks anders te doen, in plaats van werk te presenteren dat simpelweg een exponent is van Pixar.

In dat opzicht zijn John Was Trying to Contact Aliens en A Love Song For Latasha veel interessantere filmexperimenten, hoewel het vrijwel nooit het experiment is dat wordt bekroond met een Oscar.