Cabaret op Netflix

 

Ronald Goedemondt - De R van Ronald (*****)

Meesterwerk van Ronald Goedemondt, de grappigste cabaretier die er momenteel op de Nederlandse podia te vinden is. Terwijl hij vertelt over het gebrek aan persoonlijke ruimte en het op afstand houden van de buitenwereld, schiet Goedemondt een oneindige stroom leuke grappen de zaal in, over wortelballetjes, een arrogante rat in een Thais hotel en een venkel in het tijdschriftenschap.

Herman Finkers - Oudejaarsconference 2015 (****)

Geheel onverwacht maakte Herman Finkers een oudejaarsconference, en hoe! Met ruim drie miljoen kijkers was hij het grootste oudejaarssucces van de afgelopen jaren. Met droogkomische humor, wijsheid, filosofische overpeinzingen en ook het verplichte blokje politiek nam hij op geheel Finkeriaanse wijze 2015 door. Een verademing.

Claudia de Breij – Teerling (****)

Claudia de Breij werpt de teerling, oftewel de dobbelsteen, en weigert zich neer te leggen bij een getal lager dan zes. De Breij zet hoog in: ze wil de eerste vrouw op de maan worden. Een insprirerend programma over ambitie, met prachtige liedjes en een fraai pleidooi om van Nederland weer een gidsland te maken om trots op te zijn.

Eric van Sauers – Ridder (****)

Sterke show van Eric van Sauers uit 2010, waarin hij een gepassioneerd betoog houdt over hoop en individualisme. Na de openingsmonoloog, waarin hij een huilende baby inwrijft dat de echte moeilijkheden nog moeten komen, breekt hij het positieve beeld van Nederland in kleine stukjes af. Toch wordt Van Sauers niet cynisch, en eindigt hij hoopvol.

Jan Jaap van der Wal – Dystopia (***)

Geen theater-, maar een clubtour, zo wilde Jan Jaap van der Wal zijn stand-up comedy beter tot zijn recht laten komen. Toch werd niet duidelijk wat de toegevoegde waarde was van op een klapstoeltje in een concertzaal zitten met een plastic bekertje bier, want qua vorm is Dystopia een traditionele cabaretvoorstelling, waarin Van der Wal vertelt over de schoonheid van kunst, kinderen krijgen en maatschappelijke betrokkenheid.

Jochem Myjer - Even Geduld Aub! (****)

De fans moesten even wachten op Jochem Myjers vijfde voorstelling, nadat hij in 2011 werd uitgeschakeld door een tumor in zijn ruggenmerg. Maar publiekslieveling Myjer herstelde wonderwel en raast in zijn comebackvoorstelling weer energiek over het toneel. Er zijn dagboekfragmenten uit het ziekenhuis, maar ook tumorhumor, imitaties, gekke liedjes en verrassende trucs met het decor.

Najib Amhali - The Best Of (***)

In de best of-voorstelling van Najib Amhali uit 2009 komen succesnummers uit zijn eerste vijf shows (1998-2008) nog een keertje voorbij. Reken dus op verhalen over zijn jeugd als Marokkaan in Krommenie, het succestypetje Mo en een verslag vol geluidseffecten van een vliegreis naar Spanje. Bij elkaar wel een beetje een opgewarmd kliekje.

Paul De Leeuw - Ik Ben Rustig (***)

Vanuit zijn huiskamer praat Paul de Leeuw het publiek bij over zijn gezinsleven met man en zonen en zijn angst om niet ouder te worden dan 52. De conferences zijn soms wat flauw en platvloers, maar daar staan mooie kleinkunstliedjes tegenover, zoals het door Jurrian van Dongen geschreven ‘Homo van negentien-toen’.

Veerle Malschaert - Soldier of Love (***)

De Vlaamse comédienne en actrice Veerle Malscheart, o.a. bekend als Carla uit tv-serie Flikken, vertelt in haar tweede solovoorstelling ove haar tienerjaren, waarin het Songfestivalliedje Soldier of Love haar deed verlangen naar een vurig liefdesleven. Ook zijn er verhalen over haar kersverse moederschap, en doet ze een Eddy Wally-imitatie.

Wim Helsen - Spijtig Spijtig Spijtig (*****)

De Vlaamse absurdist Wim Helsen won met deze show zijn tweede Poelifinario, voor de indrukwekkendste voorstelling van het seizoen. Hij speelt een eigenaardige man in het toilet van een kroeg, waar een klein misverstand leidt tot een opeenstapeling van onvoorziene gebeurtenissen. Een volkomen op hol geslagen brein; in Wim Helsens universum is het niet alleen logisch, maar ook onbedaarlijk komisch.