Buried by the Bernards S01E01: maak van de dood een feestje

Wie had gedacht dat er zoveel valt te lachen in een uitvaartcentrum? Zolang er geen afscheidsdiensten zijn in het familiebedrijf van Ryan Bernard wordt er volop geouwehoerd tussen de lege kisten en de protserige bloemstukken. Sinds 2017 runt Bernard het in Memphis, Tennessee gevestigde etablissement dat onder meer bekend staat om zijn ‘drive-by’-begrafenissen – waardoor je tijdens een uitvaart lekker in je auto kan blijven zitten. Het idee voor de onderneming kwam van zijn moeder, die zich innig bemoeit met het reilen en zeilen op kantoor. Ook Bernards dochters en zijn excentrieke oom helpen rouwende families om waardig afscheid te nemen van hun dierbare.

Het zijn vrolijke, geestige mensen. Die volop in het leven staan. Want in de Amerikaanse uitvaartbranche is er geen ruimte voor zwaarmoedigheid, zoveel is duidelijk. Hoewel de Bernards tijdens het begeleiden van diensten zeer professioneel ogen, warmhartig en attent. Moederlief krijgt in de eerste afleveringen zelfs vijf sterren in een online recensie, terwijl ze nota bene was vergeten om vervoer te regelen voor de familie van een overledene – het is ontroerend om te zien hoe ze tegelijk haar excuses maakt en een nabestaande troost biedt. Waarmee nog eens wordt benadrukt dat het verzorgen van uitvaarten emotioneel zwaar kan zijn.

Een van Bernards dochters wordt later in de aflevering tegen wil en dank de kneepjes van het vak bijgebracht door haar oom, en dat betekent sjouwen met een stoffelijk overschot. Als ze in de voetsporen van haar vader wil treden dan zal ze ook de macabere facetten van het werk moeten begrijpen. Dergelijke scènes laten zich omschrijven als groteske slapstick, denk aan gehannes met lijkzakken. Dan rijst ook de vraag: hoe kregen ze in hemelsnaam toestemming om dit alles te filmen? Maar daar zullen de makers, gedreven in het produceren van reality-tv, vast allerlei foefjes voor hebben gevonden.

Het resultaat is een boeiend, hilarisch en vrolijk portret van een uitvaartcentrum dat – bijvoorbeeld – wezenlijk afwijkt van andere verbeeldingen van deze bedrijfssector, zoals in het tragische televisiedrama Six Feet Under (2001-2005). Misschien heeft het ook te maken met de notie dat in de zwarte gemeenschap in de Verenigde Staten uitvaarten juist een viering van het leven dat de overledene heeft gehad zijn, in plaats van een voortdurende lawine aan tranen. De Bernards weten in ieder geval zelfs van de dood een feestje te maken, zonder dat het flauw of ordinair wordt. Dat is knap, en ook erg fijn om naar te kijken.