Burden of Truth S01E01-02: generiek en weinig inspirerend

Foto credits: The CW Network

De succesvolle strafpleiter Joanna Hanley (Kristin Kreuk) begint te twijfelen aan de intenties van haar opdrachtgever, een farmaceutisch bedrijf, wanneer ze zich in het dorp Millwood waar ze ooit opgroeide mengt in een geruchtmakende zaak: tienervrouwen worden een voor een ziek en Hanley moet met ze schikken. Oftewel, de advocate is aangesteld om ‘iets’ onder het tapijt te vegen. Het duurt dan ook niet lang voordat ze van partij wisselt en zich voegt bij haar vakgenoot Billy Crawford (Peter Mooney), die voornemens is om de farmaceut aan te klagen. Dat is wel een pijnlijke beslissing: de advocatenfirma waarvoor ze werkt is eigendom van haar vader.

Burden of Truth draait in die zin niet uitsluitend om de rechtszaak, maar ook om een vrouw die zichzelf leert kennen. Zo ontsluiert showrunner Brad Simpson gaandeweg waarom Hanley ooit uit Millwood vertrok en zich vestigde in Toronto, en passeert ook de problematische relatie die ze heeft met haar ouders de revue. Deze zijwendingen voelen echter plichtmatig in een televisiedrama dat zich laat omschrijven als generiek. Veel van de acteurs ogen alsof ze afkomstig zijn uit soapseries; het camerawerk is bij vlagen irritant en weinig inspirerend. Aanvankelijk voelt Burden of Truth nog als een knipoog naar Friday Night Lights (2006-2011).

Maar de laatstgenoemde televisieklassieker staat juist bekend om zijn levendige, dynamische camerawerk en Burden of Truth verzandt al snel in esthetische clichés. Zoals hoe de makers een scène verbeelden waarin een cheerleader tijdens een voetbalwedstrijd ontdekt dat haar handen beginnen te trillen en nogal opzichtig naar haar vingers kijkt. Simpson wil graag dat we met haar meeleven, maar maakt dat met dit soort gekunstelde momenten wel érg moeilijk.