Bright: Alsof Tolkien over Training Day heeft gekotst

90 miljoen had Netflix over voor een poging om Hollywood angst aan te jagen. Via deze fantasy-buddy-cop-actiefilm met Will Smith en Joel Edgerton in de hoofdrollen, betreedt het bedrijf (mooi getimed vlak voor de kerst) de arena van de blockbuster. Na de grote successen van de originele series en kleinere films die Netflix produceert, werd er met spanning naar het resultaat uitgekeken. Smith is al jaren geen garantie meer voor succes, maar Edgerton is de laatste jaren redelijk succesvol en gecombineerd met de premisse van de film kon het alle kanten op. Netflix bestelde direct een vervolg.

In een alternatieve versie van onze wereld, waarin mensen, orcs en elven leven, speelt Smith Dylan Ward. Het personage is een sikkeneurige politieagent, die tegen zijn wil wordt opgezadeld met een partner. In dit geval is dat Jakoby, de eerste Orc die ooit bij de politie is aangenomen. Net als zijn soortgenoten wordt hij als uitschot beschouwd, dus Jakoby krijgt heel wat ellende over zich heen tijdens zijn werk. Beide personages ontstijgen de clichés voor dit soort films, maar van chemie is geen sprake. De band die langzaam tussen het duo groeit heeft weinig emotionele impact en de humor onderling slaat meestal dood.

Zodra de twee per ongeluk in het bezit komen van een magische toverstaf die een belangrijke rol speelt bij de eventuele terugkeer van The Dark Lord, ontpopt de film zich als matig actievehikel. Corrupte collega’s, kwaadaardige elven, straatbendes: allemaal willen ze de staf. En dus zijn er veel schietpartijen, slo-mo’s en auto-achtervolgingen. Ondanks het budget, dat bijna het viervoudige is van die andere Will Smith-buddycopfilm Bad Boys (en maar 3 miljoen onder dat van Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring ligt), ziet de film er regelmatig goedkoop uit – van de make up van de orcs tot de actie. Bepaalde gevechten zijn zo gefilmd en gemonteerd dat je geen idee hebt wat er precies gebeurt. Het zijn vooral aaneenschakelingen van mensen die abstracte geluiden produceren. Tip: als je de ondertiteling aanzet, krijg je tijdens deze scènes wel surrealistische poëzie: [Ward groans], [yells, grunts], [Tikka shrieks], [Jakoby gasps, breathes heavy].

De hoop dat hele families massaal met de kerstdagen van de Home Alones, Gremlins en Die Hards naar Bright keren lijkt ijdel. De film is niet vermakelijk genoeg om een groot publiek te kunnen plezieren en niet slecht genoeg voor een cultstatus. Hollywood hoeft nog niet bang te zijn.