Bioscooppremière: The Post

Begin jaren 70 publiceerden The New York Times en later The Washington Post delen uit een explosief geheim overheidsrapport. Uit deze 'Pentagon Papers' bleek dat opeenvolgende Amerikaanse regeringen hun burgers voorlogen over de echte redenen om de vernietigende en hopeloze oorlog in Vietnam te blijven voeren. In The Post zien we hoe de hoofdredacteur van The Washington Post Ben Bradlee, gespeeld door Spielbergs favoriete mannelijke hoofdrolspeler Tom Hanks, een strijd voert met zijn eigen uitgever Kay Graham (die bang is voor de gevolgen van publicatie en gespeeld wordt door Meryl Streep) en met de concurrent The New York Times, die tot woede van Bradlee de primeur had. Bradlee weet via één van zijn eigen journalisten, gespeeld door Bob ' Saul Goodman ' Odenkirk, ook een vinger achter het verhaal te krijgen en begint eveneens te publiceren, wat weer uitmondt in een strijd met het Witte Huis onder leiding van president Nixon.

De manier waarop Nixon probeert beide kranten via rechtszaken en intimidatie het zwijgen op te leggen, doet denken aan de manier waarop Trump zich nu tegen dezelfde kranten - en de rest van de media - keert. Trump gebruikt deels andere middelen, maar het idee is hetzelfde. In dit fragment zien we uitgever Kay Graham samen met haar oude vriend en minister van defensie Robert McNamara. Hij gaf opdracht tot het opstellen van het rapport dat nu op straat ligt en waarschuwt haar voor de wraak en de lange arm van Nixon - en van Trump, zo pepert Spielberg ons indirect in:

Al kijkend worden we constant herinnerd aan hoe de stemming in het Witte Huis tijdens Nixon doet denken aan die tijdens Trump: dezelfde haat, dezelfde paranoia. Als geschiedenisles is The Post oppervlakkig; Spielberg gaat er (terecht) vanuit dat zijn belangrijkste publiek - progressieve Amerikaanse babyboomers - de feiten nog prima op een rijtje heeft. Als spannend verslag van een op nieuws jagende krantenredactie is de film nog het meest geslaagd:

Vooral Bob Odenkirk is goed op dreef en ook Meryl Streep, die de meest prominente rol heeft en een mooi portret neerzet van een door persoonlijke demonen geteisterde vrouwelijke krantenmagnaat in een hopeloos patriarchale omgeving, is echt uitstekend. Maar meer dan een gedegen film is The Post niet. Het is vooral preken voor eigen parochie, met als uitsmijter de Watergate -inbraak, het begin van het einde van Nixon. Daar mogen we van Spielberg overduidelijk ook alvast de impeachment van Trump in zien.