Alles over series, tv en film. Vanaf de redactie van de VARAgids.

Bioscooppremière: Leave No Trace

  •  
07-11-2018
  •  
leestijd 2 minuten
  •  
Leave No Trace
Zeer goed vader-dochter drama van Debra Granik, de regisseur die eerder met Winter's Bone de carrière van Jennifer Lawrence lanceerde.
Sommige films walsen heel langzaam over je heen, totdat je plat bent. Regisseur/scenarist Debra Granik bewees al eerder dat ze je emotioneel kan verpletteren met Winter's Bone, in 2010 de doorbraak van Jennifer Lawrence. Met het rustige maar krachtige vader-dochter drama Leave No Trace doet ze dat opnieuw en wederom lanceert ze een ster: de jonge Nieuw-Zeelandse actrice Thomasin McKenzie is steengoed. Ze speelt Tom, een liefhebbende dochter die zich ondanks die liefde langzaam maar zeker ontworstelt aan de enorme verantwoordelijkheid die ze voelt voor haar vader Will. Die wordt gespeeld door Ben Foster ( Hell or High Water ) en ook hij is op een heel kalme manier geweldig als een getraumatiseerde Afghanistan-veteraan die de maatschappij de rug heeft toegekeerd en verstoken van alle gemakken bivakkeert in de uitgestrekte wouden buiten de grote stad. Met zijn dochter, die derhalve niet naar school gaat en geen vrienden heeft. Will voedt Tom op met militaire discipline en een verplichte houding van 24/7 paranoia. Hij en Tom slaan telkens ergens in het woud hun kamp op en vertrekken weer bij het minste teken van onraad. 'Onraad' is in het brein van Will een vrij breed begrip en komt eigenlijk neer op alle contact met de buitenwereld; hij vertrouwt alleen andere ex-militairen die net als hij overleven in de wildernis. Will is geen wapengek die per se tegen de overheid is, maar hij wil dat hij en zijn dochter domweg met rust gelaten worden.
7392.w1864.0.2b6bf5b
Het probleem is dat dochter Tom, ondanks een rotsvast vertrouwen in haar vader, ontdekt dat er meer kanten zijn aan het leven dan louter overleven. Als zij en Will worden 'gepakt' door hulpverleners en in een huisvestingsprogramma worden opgenomen, vindt hij dat een afgrijselijke inbreuk op hun onafhankelijkheid en privacy, maar zij vindt het eigenlijk wel geinig om, pak hem beet, konijnen te leren verzorgen en andere mensen van haar leeftijd te ontmoeten. Het bevredigt haar al snel meer dan het barre en kale leven in de bossen. Wat volgt is een langzaam proces van losmaken, als Tom inziet dat ze eigenlijk meer een soort moeder/echtgenote is voor haar vader dan een dochter, en dat ze zichzelf totaal wegcijfert ten koste van haar eigen belangen. Dat losmaken en de gevolgen ervan worden hartverscheurend goed gespeeld door McKenzie en Foster, zonder - en dat is heel belangrijk om te vermelden - een spoortje van sentimentaliteit. Het is enorm aangrijpend, op een heel on-dramatische manier, en Leave No Trace beklijft daardoor nog heel lang in de geest van de kijker. Misschien niet de meest voor de hand liggende film om heen te gaan, maar dit buitenbeentje is zo ontzettend goed gemaakt dat bioscoopbezoek zeer aan te raden is, ook voor mensen die lichtelijk kippenvel krijgen bij het woord 'drama'.
Leave No Trace draait vanaf 8 november in de bioscoop
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief van de Lagarde!