Alles over series, tv en film. Vanaf de redactie van de VARAgids.

Bioscoop Première: Song to Song

  •  
04-05-2017
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
Song to Song
Een film over de wereld van de popmuziek met een paar van de beste en heetste sterren van het moment, gemaakt door een virtuoos regisseur. Maar het resultaat valt tegen.
Het zal een bewuste keuze zijn geweest: bij de aftiteling ben je verbaasd dat de hoofdpersonen in de film daadwerkelijk namen blijken te hebben, want in de film vallen ze nauwelijks. Het blijven sjablonen, die vier. Goed geacteerde maar nogal lege hulzen die sexy een beetje om elkaar heen draaien tegen de achtergrond van de wereld van de muziekfestivals in Austin, Texas.
Michael Fassbender (Steve Jobs, X-Men) is de succesvolle muziekproducent die alle glamour, geld en aandacht gretig opzuigt maar de ledigheid ervan – en zichzelf – eigenlijk haat. Rooney Mara (Her, The Social Network) is de jonge opportunistische muzikante die een clandestiene affaire met hem heeft (in de hoop dat haar carrière profiteert) en zichzelf ervan probeert te overtuigen dat die hypocrisie juist gaaf en bad-ass is. Musicus Ryan Gosling (introductie inmiddels overbodig) is haar officiële vriendje en hartgrondig aardig en integer en wordt dus platgewalst, net als Natalie Portman (Black Swan, Jackie), de officiële vriendin van Fassbender, die als voormalige serveerster totaal overweldigd is door zijn intense wereldje:
Prachtige beelden, mooie mensen; het lijkt wel een videoclip of commercial. En dat is Song to Song eigenlijk ook, maar dan wel eentje van ruim twee uur. Losse scènes waarin we de interactie van de vier te zien krijgen, maar ze niet werkelijk leren kennen wegens de nogal spaarzame dialogen. Een echt script lijkt er vaak niet te zijn. Oeverloze scènes waarin hele goede acteurs tegen de klippen op lopen – en vooral liggen – te improviseren in een opeenvolging van peperdure villa's, hotelkamers en pittoreske toeristische attracties. 'Doe jong, hip en verliefd' lijkt de voornaamste regie-aanwijzing te zijn geweest. Ze doen hun best, maar het vervalt al snel tot meligheid. De top van Hollywood die maar een beetje loopt te geiten omdat ze het ook niet meer weten.
Het personage van Rooney Mara is de spil van de film, maar haar in voice-over afgeleverde gedachten zijn adolescente platitudes die al snel danig irriteren en er op neerkomen dat ze een snel, immoreel en met harde seks gevuld leven leidt om tenminste maar iets te kunnen voelen: 'I love the pain, it feels like life'. Daarin wordt ze hevig aangemoedigd door de destructieve Fassbender en gaat het viertal door hun daden door diepe dalen. Moraal: glitter and glamour zijn nep, vanitas is ledig, slecht zijn is niet goed voor je ziel en je wordt er al met al niet gelukkiger op, uiteindelijk. Yeah, right. Als Gosling helemaal op het einde van de film als een met aarde en stof besmeurde eenvoudige boorput-arbeider dan eindelijk verlossing vindt, moet je erg diep zuchten. Arbeid adelt, is dat de boodschap, en hoedt u voor de verlokkingen van klatergoud en wulpsheid?
Regisseur Terrence Malick maakt de laatste jaren epische films over de wonderbaarlijkheid van het menselijk leven, zoals The Tree of Life en Voyage of Time. In Song to Song lijkt hij te waarschuwen tegen kunstmatige wonderbaarlijkheid. Maar de film voelt net zo leeg aan als de leegte die hij probeert te verbeelden. Heel meta allemaal misschien, maar nogal saaie mooifilmerij ook. En hoewel Red Hot Chili Peppers, Lykke Li, Iggy Pop en Patti Smith langskomen, zit er niet zoveel live-muziek in de film.
Hieronder nog drie losse scènes die vrij typisch zijn voor de rest:
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief van de Lagarde!