Bibian Mentel: LEEF: morgen is het weer een mooie dag

Eén beenamputatie, vijf longoperaties, drie nekoperaties, vier rugoperaties en vierenzeventig bestralingen. Zeggen dat Bibian Mentel (48), professioneel snowboardster en paralympisch kampioene, veel te verduren heeft gehad sinds er 21 jaar geleden bij haar kanker werd geconstateerd is - op zijn zachtst gezegd - een understatement. Toch is droefenis niet de overheersende emotie in de 55 minuten durende documentaire Bibian Mentel: LEEF van regisseur Jesse Bleekemolen. ‘Het is iets dat ik heb meegekregen van mijn moeder: ik wil dat er een grens ligt aan mijn eigen verdriet’, zo vertelde ze tijdens de inmiddels beroemde uitzending van Jinek op 15 oktober, waarbij ook Eva Jinek het even niet helemaal droog hield. Dus lassen zij en haar echtgenoot Edwin momentjes in om even goed uit te huilen, om daarna weer met hernieuwd optimisme het leven tegemoet te gaan. ‘Morgen is het weer een mooie dag!’

De mogelijkheid ook andere mensen hiermee te kunnen inspireren, was ook de reden dat Mentel en haar familie zich een jaar lang lieten volgen, zelfs al hielden zowel zij als de crew er wel degelijk rekening mee dat de documentaire zou kunnen eindigen met haar overlijden. Mentel draagt T-shirts en sweaters met slogans als ‘Love Life’ en ‘Carpe Diem’ op de voorkant. ‘Carpe diem’ staat ook te lezen op een tatoeage van haar echtgenoot Edwin. Bibian Mentel plukt iedere dag, en stelt zichzelf steeds nieuwe doelen. In 2019 was een van die doelen meedoen aan Dancing with the Stars, waar ze – dansend in een rolstoel – de finale haalde, zelfs al hoorde ze tijdens de opnames dat ze weer onder het mes zou moeten. Haar volgende doel: weer kunnen lopen.

De camera mocht overal mee naartoe. Bij de familie thuis en bij de slechtnieuwsgesprekken (zowel thuis als in het ziekenhuis). De camera volgt zelfs tot bijna aan de operatiekamer, om daarna mee op stap te gaan met de echtgenoot en zoon die de tijd doden met winkelen, tot ze het verlossende telefoontje krijgen dat ook deze operatie goed is gegaan.

Het is mooi om te zien hoe de familie steeds opnieuw steun vindt bij elkaar en hoe over alles, juist ook de moeilijke dingen, gepraat wordt. De documentaire bevat daarnaast een prachtige boodschap, die zich ook opvallend goed laat toepassen op onze huidige corona-tijd. In plaats van dat je je blindstaart op wat er – nu even - niet meer kan, concentreer je je op wat er nog wel mogelijk is!

Een ding staat buiten kijf: Bibian Mentel is een indrukwekkende vrouw. Zo krachtig, hoopvol en dankbaar als zij in het leven staat, daar kunnen we nog een hoop van leren. ‘Ik wil nog zo graag, ik heb nog zoveel te geven’, zegt ze tegen het einde van de documentaire. Toch denk ik dat de documentaire misschien zelfs nog meer de diepte in had kunnen gaan. Terwijl de mensen om haar heen soms echt even op instorten staan – volgens haar echtgenoot was dit het zwaarste jaar tot nu toe – is Mentel zelf bijna continu de rots in de branding. ‘Het komt goed’, spreekt ze haar echtgenoot bemoedigend toe na een zwaar gesprek over of ze wel of niet gereanimeerd wil worden. ‘Natuurlijk kom ik terug’, belooft ze hem vol overtuiging, net voordat ze de operatiekamer wordt ingerold. Het zijn krachtige momenten; prachtige voorbeelden van wat Eva Jinek Bibian Mentels ‘onvermoeibare optimisme’ noemde.

Toch mis je in de documentaire wel een beetje de momenten dat het misschien even toch niet helemaal lekker gaat. Dat gebeurt alleen heel kort helemaal aan het begin, tijdens een aangrijpend videobelletje vanuit haar ziekenhuisbed, waarin ze Edwin emotioneel belooft dat ze gaat knokken. Zulke momenten doen de positieve en inspirerende boodschap van de documentaire niet teniet, maar maken deze alleen maar sterker.