Being the Ricardos: Lucille Ball: grappig, sexy en succesvol

Eén ding wordt zeker duidelijk tijdens het kijken van de speelfilm Being the Ricardos : de scherpe pen van schrijver/regisseur Aaron Sorkin ( The Trial of the Chicago 7 ) en de droge humor van comédienne Lucille Ball zijn voor elkaar gemaakt.

Gezien Sorkins voorliefde voor intellectuele werkplaatsdrama’s ( The West Wing , Studio 60 on the Sunset Strip , The Newsroom ) is het ook niet verwonderlijk dat hier bijna alle gebeurtenissen op de set van I Love Lucy plaatsvinden, gedurende één zeer turbulente productieweek.

De turbulentie begint op zondagavond, wanneer een rechtse radiopresentator zijn programma afsluit met de melding dat Lucille Ball een communiste is. Het is begin jaren 50, de tijd waarin beschuldigd worden van communisme in Amerika het einde van je carrière kan betekenen. Dat is, op zijn zachtst gezegd, een probleem voor I Love Lucy , met gemiddeld zestig miljoen kijkers per week het best bekeken programma van dat moment. Een van de juristen bij CBS vat het als volgt samen: als er vrijdag nog steeds opnames zijn, betekent het dat er nog een tv-show is.

Lucille (een flink geplamuurde Nicole Kidman ) heeft al genoeg aan haar hoofd. Een nationale tabloid heeft net weer royaal uitgepakt met een uitgebreid exposé over het zoveelste vermeende slippertje van echtgenoot Desi Arnaz (Javier Bardem, Skyfall ) – tevens haar tv-echtgenoot in I Love Lucy. En Lucille is voor de tweede keer zwanger. Dat is een haast onoverkomelijk obstakel in tv-land, waar het woord ‘zwanger’ al niet eens hardop mag worden uitgesproken. Want dat roept bij de kijker vragen op over hoe ze zwanger geworden is.

‘Wat moeten we nu?’, roept stafschrijver Madelyn Pugh (Alia Shawkat, Search Party , Arrested Development ) dan ook verontrust uit. ‘Weet je, ik zou zweren dat niemand ons nog heeft gefeliciteerd, maar dat kan natuurlijk niet zo zijn’, merkt Lucille droogjes op.

Dat Lucille Ball een geweldige fysieke comédienne is, dat wisten we natuurlijk wel. Maar haar droge en scherpzinnige humor is dé grote ontdekking van Being the Ricardos. Een andere verrassing is haar sex appeal, samen met haar humor een fatale combinatie. ‘Ik heb een deel van je smoking geleend’, meldt ze Desi zakelijk tijdens hun eerste date, terwijl ze onder zijn jasje alleen lingerie draagt. ‘Er hoort ook een broek bij, maar die heb ik zelf aan’, stamelt hij. ‘Niet voor lang, makker’, is haar antwoord.

Wanneer Lucille weet wat ze wil, dan gaat ze er ook voor. Ook wat betreft werk. Ze laat zich door niemand afpoeieren, of het nu een uitvoerend producent (Tony Hale, Arrested Development ), een belangrijke sponsor of een hoge pief bij CBS is. Wanneer Lucille wordt gevraagd voor de tv-serie I Love Lucy is er voor haar maar één kandidaat mogelijk voor de rol van echtgenoot Ricky Ricardo: Desi, haar eigen man, die later ook de rol van producent op zich zou nemen.

De scènes achter de schermen zijn – hoe kan het ook anders bij Sorkin? – het sterkst. Zo leren we meer over de ietwat gespannen verhouding tussen Lucille en Vivian Vance (Nina Arianda, Goliath ), die in I Love Lucy als Ethel expres wordt weggezet als de onelegante vriendin die zelfs haar veel oudere echtgenoot Fred (J.K. Simmons, Whiplash ) niet weet te bekoren. De relatie tussen Lucille en Desi – en de bijbehorende flashbacks – werkt dan juist weer minder goed. Vooral de terugblikken maken de film onnodig lang en log.

Sorkin en Kidman zetten een fascinerend portret neer van een legendarische comédienne, die naast grappig ook nog eens zelfverzekerd, sexy en succesvol was. Een vrouw waar ik meer van wil weten!