Becoming Warren Buffett: een buitengewoon gewone man

 

Lange tijd is Becoming Warren Buffet een weinig opzienbarende documentaire. Pratende hoofden, archiefbeelden en kunstige impressies van Buffets jeugd; vervelen doet het niet, maar spannend is anders. De film schetst een beeld van iemand die al op jonge leeftijd bezig was met zaakjes en overal winstformules in kon zien. Een competitief en leesgierig persoon die uitgroeide tot een van de rijkste mensen op onze aardbol. De man heeft een paar absurde trekjes. Zo bestelt hij iedere morgen een ontbijt bij de McDrive, en laat daarbij zijn keuze afhangen van zijn zakelijke gevoel voor die dag. Verder komt hij naar voren als de succesvolle zakenman die altijd zo lekker gewoon is gebleven. Of als de vader die emotioneel niet heel toegankelijk, maar wel liefdevol was.

Pas richting het einde wordt het opeens spannend. Ingenieus worden verschillende lijntjes aan elkaar geknoopt. En dan blijkt dat een groot deel van de film eigenlijk niet over Warren gaat, maar over zijn eerste vrouw Susan. Terloops getoonde fragmenten over hoe ze zich inzette voor mensenrechten, een opmerking over hoe Warren als republikein de overstap maakte naar de democraten, de momenten komen samen in een emotionele climax. Het is het moment waarop de titel duidelijk wordt, en we de hoofdpersoon opeens zien zoals we hem tegenwoordig kennen, als de zakenman die miljarden verdiende, om ze vervolgens allemaal aan goede doelen te schenken.

Buffett komt door de verhalen van zijn kinderen en vrienden over als een denker, die uren in isolatie zat te lezen. Zijn scherpe geest liet hij los op de zakenwereld, waardoor hij zijn fortuinen verdiende. Gericht op de hedendaagse wereld leveren zijn analyses fraaie observaties en ontroerende quotes op. Zijn mooiste uitspraak is die over geluk, waarvan hij zich beseft dat hij er bakken vol van had. Door in 1930 geboren te worden in Amerika, en dan ook nog als blanke man. En hoe zoiets hem, of ieder ander mens dat op die manier geluk heeft, op geen enkele manier superieur maakt aan anderen. Het is een mooie reminder dat onwaarschijnlijk veel geld hebben geen reden is om niet óók een heel mooi mens te kunnen zijn.