Audrie and Daisy: social media en seksuele misdrijven

 

Het lijkt een vrij eenvoudig gegeven wanneer het aankomt op seks en toestemming. Ja is ja. Nee is nee. Dronken is nee. Stilte is nee. Bewusteloos is nee. In de documentaire Audrie and Daisy van het filmmakers-echtpaar Bonni Cohen en Jon Shenk zie je de ernstige maatschappelijke, psychische en sociale media-gevolgen van de aanranding van minderjarige meisjes door leeftijdsgenoten.

Het titulaire Audrie and Daisy verwijst naar twee minderjarige meisjes die elkaar nooit hebben ontmoet maar wiens verhaal grote overeenkomsten toont. Audrie Pott, een 15-jarig meisje uit Saratoga, Californië, schreef aan een vriend op Facebook-chat: ‘Ik heb nu een reputatie waar ik nooit meer van af kan komen… Mijn leven is over.’ Een week later pleegde ze zelfmoord. De 14-jarige Daisy Coleman ging bijna onderdoor aan haar posttraumatische depressie en is samen met haar familie de slaperige stad Maryville, Missouri uitgejaagd.

Audrie and Daisy toont dat de misdrijven geen geïsoleerde scenario’s zijn en dat ze vaak in de doofpot worden gestopt. Een aantal opmerkelijke scènes concentreert zich rond de sociale druk van jongeren, rond meisjes op de middelbare school die al vroeg naaktfoto’s van zichzelf maken en delen, en de nogal alarmerende houding van publieke autoriteitsfiguren, te weten de sheriff en de toenmalige burgemeester van Maryville die uitgebreid worden geïnterviewd.

De sheriff lijkt op het eerste gezicht een rechtschapen diender, maar hij laat al snel zijn werkelijke denkbeelden doorschemeren. Hij stelt dat meisjes evenredig schuldig zijn als de jongens. Hierop stelt Bonni Cohen: ‘Ik ben het hier helemaal mee eens. Alleen in dit geval werden de misdaden gepleegd door jongens.’ De sheriff trekt dit in twijfel. De oude burgemeester lijkt voornamelijk boos dat door de rechtszaak zijn gemeenschap er bekaaid van af komt. De verschrikkelijk misdaad is niet de aanranding van Daisy Coleman maar de negatieve landelijke pers die de stad ontving.

De documentaire toont dat het maar al te vaak voorkomt dat de daders ontsnappen, geen (zware) juridische of andere bestraffende gevolgen ontvangen en de misdaden een wig drijven in de directe omgeving van de slachtoffers. Cohen en Shenk hebben gekozen voor een eenvoudige aanpak met hun documentaire. Audrie and Daisy heeft stilistisch gezien weinig opsmuk met af en toe enkele korte geanimeerde beelden die zorgen voor een gestileerde bijdrage.

Audrie and Daisy is een grimmig portret over het sociale stigma van seksuele misdrijven onder jongeren en de vergaande berechting via sociale media.