Allen v. Farrow S01: Woody Allen valt definitief van zijn sokkel

Pijnlijk vierluik illustreert dat vrouwen vaker geloofd moeten worden in misbruikzaken.

Foto credits: HBO

In 2014 schrijft Dylan Farrow, de adoptiefdochter van filmmaker Woody Allen en actrice Mia Farrow, een brief aan de New Tork Times waarin ze verklaart in haar jeugd te zijn verkracht en misbruikt door Allen. Hiermee herinnert ze het publiek aan de affaire uit 1992, die in de vergetelheid is geraakt. Destijds onderzochten verschillende overheidsinstanties zonder succes de beschuldigingen van Dylan en haar moeder aan het adres van Allen. Dit was een beladen periode: er was getouwtrek over voogdij, Allen uitte in de media zijn ongenoegen over Farrow, en bovendien besloot Allen zijn leven voort te zetten met een andere adoptiefdochter van Farrow: Soon-Yi Previn.

Allen is sindsdien samen met Soon-Yi, de dochter die Farrow adopteerde met haar ex-man André Previn. In Allen v. Farrow omschrijft Farrow hoe het was om te ontdekken dat haar partner vunzige foto’s van haar dochter had gemaakt, en op een dag bekende dat hij gevoelens voor haar had, terwijl ze decennia jonger dan hem was. Amerikaanse filmcritici schetsen vervolgens hoezeer je Allens voorkeur voor jonge vrouwen terug kan zien in zijn oeuvre, in het bijzonder in Allens magnum opus Manhattan (1979), waarin hij – een veertiger – verliefd wordt op een minderjarige vrouw.

De doorgewinterde documentairemakers Kirby Dick en Amy Ziering tonen in Allen v. Farrow hoe al deze gebeurtenissen zich voor onze ogen voltrokken, en hoe velen van ons Allen niettemin onvoorwaardelijk hebben gesteund. Terwijl je de gedragingen van Allen op zijn minst dubieus kan noemen. Maar faam doet iets met mensen, of het verandert juist weinig aan onze perceptie van beroemdheden; van mensen die we hoog hebben zitten. En, zo schetsen Dick en Ziering, in rechtszaken in Amerika waarin een vrouw een man beschuldigt van misbruik trekt de vrouw vaak aan het kortste eind, die wordt neergezet als rancuneus.

Sindsdien is er een en ander veranderd. De zoon van Allen en Farrow, Ronan, ontpopte zich als een van de talentvolste onderzoeksjournalisten in de Verenigde Staten. Hij brengt in 2019 het boek Catch and Kill uit, waarin hij Harvey Weinstein ontmaskert als seksueel roofdier, en gaat in de media na 2014 de verklaringen van zijn zus Dylan ondersteunen. Waarmee hij wil weerleggen dat Mia Farrow, uit rancune, al die tijd haar dochter zou hebben gemanipuleerd om haar beschuldigingen te uiten, puur omdat Farrow gefrustreerd was vanwege het feit dat Allen haar verliet om haar adoptiefdochter. Toch blijkt de pr-machine rondom Allen zeer krachtig.

De filmmaker heeft op alles een weerwoord. En Farrow, die in de documentairereeks wordt neergezet als een lieve, zachtmoedige moeder, is hier niet tegen bestand. Dick en Ziering ontleden deze dynamiek vakkundig, via telefoongesprekken tussen de twee, en door passages uit Allens in 2020 verschenen autobiografie Apropos of Nothing te belichten. Want ondanks het feit dat Allen en Soon-Yi geen medewerking hebben verleend aan het vierluik, zijn ze wel nadrukkelijk aanwezig. Hoewel het evident is dat Allen v. Farrow – met een hoofdrol voor Dylan, die misschien iets beter tegen zichzelf beschermd had moeten worden – van meet af aan partij kiest.

Misschien is het moeilijk te verkroppen voor de Allen-fans, maar wie Allen v. Farrow ziet kan ook maar een ding concluderen: Allen heeft met verve een hoop narigheden onder het tapijt geschoven, de laatste 20, 30 jaar. Hij mocht films blijven maken, en kreeg tijdens de Oscars complimenten van vrouwen uit het vak. Dylan zag het met lede ogen aan; het is een pijnlijke boodschap die gaandeweg doorsijpelt. En ook als kijker ga je partij kiezen, en dan is er eigenlijk maar een partij mogelijk: die van Dylan en Mia. Onder meer omdat ze geen enkele reden hebben om te liegen over Dylans trauma. Het zal, zo wordt voorspeld in de documentaire, alleen maar meer ellende opleveren.

Onze nieuwsbrief ontvangen? Iedere vrijdag de nieuwste series en films in je inbox! Meld je hier aan.

Dat is ten dele waar, vorige week kwamen Allen en Soon-Yi al met een hapklaar weerwoord, dat Allen v. Farrow aan elkaar hangt van verzinsels. Maar intussen wordt de filmmaker niet meer door iedereen geloofd. En zelfs voor sceptici als ondergetekende – een gróót fan van Woody Allen – valt niet te ontkennen hoezeer Allen, zeker na het zien van Allen v. Farrow, van zijn sokkel valt. Er zou in die zin meer lof moeten zijn voor Mia Farrow, die van een leger aan lieve kinderen verantwoordelijke volwassenen heeft gemaakt, en wier naïviteit schromelijk werd misbruikt.

Allen v. Farrow maakt dat onomwonden duidelijk: we moeten vrouwen gaan geloven op hun woord. Zeker omdat telkens weer blijkt dat de reputatie van beroemdheden onschendbaar is, en de notie van cancelcultuur helemaal niet zo in beton gegoten als soms wordt voorgespiegeld. Wie geliefd wordt, en beschikt over genoeg geld en macht, kan het nog enige tijd uitzingen. Hoewel het geen verrassing zal zijn als Allen v. Farrow uiteindelijk de nagel is aan de doodskist van Allens carrière.

Allen v. Farrow S01, vanaf 15 maart 2021 in zijn geheel bij Ziggo Movies & Series