All My Friends Are Dead: excentrieke en lompe Poolse horrorkomedie

De openingsscène van de Poolse horrorkomedie All My Friends Are Dead zet direct de toon: een jonge detective staat ongeduldig te wachten voor de deur van een grote villa, terwijl achter hem de forensische recherche af en aan loopt. Vervolgens wenst hij zijn leidinggevende enthousiast een gelukkig nieuwjaar. Dit is namelijk zijn allereerste zaak!

Het lachen vergaat hem snel wanneer hij binnen het bloedbad aantreft. Rechts is een deur a la Jack Nicholson in The Shining met een hakbijl bewerkt. Achter de deur links hangt een pizzakoerier met kerstlampjes opgeknoopt. De woonkamer ligt bezaaid met lijken. ‘En, wat denkt u, hoofdinspecteur?’, wil de nieuweling van zijn chef weten, die net daarvoor een gouden ketting als aandenken voor zijn vrouw heeft meegenomen. De chef kijkt serieus: ‘Op basis van alle aanwijzingen kan ik het samenvatten als… er is iets misgegaan.’

Het uur daarna zien we wat er precies is gebeurd. De film springt terug in de tijd, naar die noodlottige nacht, die zo semi-onschuldig begon. De ouders van Marek en Anastazja (Julia Wieniawa-Narkiewicz) zijn de deur uit, dus houden broer en zus een luidruchtig eindejaarsfeest.

Ook voordat de pleuris uitbreekt is het al het soort feest waar je niet dood gevonden wil worden. De ene persoon is nog onhebbelijker en hitsiger dan de ander. Er is de notoire hartenbreker, die meisjes na een keer (plas)seks dumpt. Er zijn de twee maagden die niets liever willen dan zo snel mogelijk hun maagdelijkheid verliezen, het liefst bij de gewillige ‘milf’ Gloria (Monika Krzywkowska), die toch het verschil niet weet tussen echte cocaïne en verpulverde calciumtabletten. Er zijn de Franse mormoon die niemand verstaat, de schrikachtige en vers afgekickte amateurfotograaf (Mateusz Wieclawek) en het blonde vriendinnetje dat door haar adorerende vriendje nooit tot een orgasme is gebracht. Tot slot is er de zweverige Anastazia, die in alles een teken van het universum ziet.

Een ding moet je de maker, regisseur en schrijver Jan Becl, nageven: de film is consistent. All My Friends Are Dead is een zowel excentrieke als lompe horrorkomedie waarin geen enkel huisje heilig is. Veel van de personages en situaties zouden ook zo uit een American Pie-film kunnen komen – uiteraard met iets minder moord en doodslag – terwijl het verhaal qua opzet wel een beetje doet denken aan Tucker and Dale vs Evil, waarin twee goedbedoelende boerenkinkels door een groep jonge studenten worden aangezien voor moordzuchtige psychopaten.

Helaas weet All My Friends Are Dead de beloftes die de sterke opening doet niet waar te maken. Daarvoor moet de film zich in teveel moeilijke bochten wringen, in een poging om toch nog tot een enigszins geloofwaardig scenario te komen waarin aan het eind iedereen – behalve één – een gruwelijke dood is gestorven.

Het blijkt een onmogelijke opgave. Dan had het geholpen als we tenminste voor één persoon nog een greintje sympathie gevoeld hadden. Dat is iets wat de makers van Tucker and Dale – en die van American Pie – wel weer goed hebben begrepen.