Aftiteling: de Steadicam Operator

Heel lang stond de camera op een statief, een karretje of een metalen arm; pas eind jaren zeventig bevrijdde cameraman Garrett Brown het ding met de uitvinding van de Steadicam. Sindsdien kan de camera rennen, zweven en dansen zonder dat het beeld irritant heen en weer schudt; de Steadicam dooft de bewegingen van de cameraman zelf als het ware uit. Hier zie je de gerenommeerde steadicam operator Chris Fawcett het concept demonstreren:

Door het gebruik van een harnas, contragewichten en de natuurlijke traagheid van de massa van de camera kun je zelfs op en neer springen zonder dat de camera meebeweegt. Garett Brown en zijn camera debuteerden indertijd met het meerennen tijdens de trainingsrondjes van Rocky Bilboa in de eerste Rocky-film en het mee skelteren  met de kleine Danny in The Shining. Daarna was iedereen verkocht en begon de Steadicam aan een opmars en wordt nu heel veel gebruikt, vooral bij bewegelijke tracking shots. De populariteit van de Steadicam is begrijpelijk want je kunt er uitstekend verhalen mee vertellen. Deze scène uit Carlito's Way van regisseur Brian de Palma waarin Al Pacino in het treinstation van New York opgejaagd wordt door gangsters, had zonder de Steadicam niet op deze nagelbijtend spannende manier gefilmd kunnen worden.

Sommige regisseurs, zoals Brian De Palma en Paul Thomas Anderson (Magnolia, Boogie Nights) hebben hun handelsmerk gemaakt van shots met de Steadicam. Ziehier een mooie analyse van het Steadicam-gebruik van die laatste.

In de bioscoop ziet het er prachtig uit, maar tijdens de opnames is het gebruik van de Staeadicam vooral een raar gezicht uit, zoals in deze making of clip van Matt Damon in de film Elysium. Een beetje koddig, maar de scène was uiteindelijk zeer geslaagd:

Voor een totale en zeer uitgebreide uitleg van de mogelijkheden van de rennende camera, zie dit interview met uitvinder Garett Brown zelf.