After the Wedding: onevenwichtig en tenenkrommend

Foto credits: Sony Pictures

Idealist Isabel Andersen (Michelle Williams) runt een weeshuis nabij het Indiase Calcutta. Dat blijkt een flinke beproeving: er is lang niet genoeg geld om schoolspullen, beddengoed en vooral eten te kunnen bekostigen. Op een dag krijgt ze een bericht dat een Amerikaans echtpaar overweegt om 2 miljoen dollar te doneren. Maar dan moet ze wel naar hun woonplaats New York afreizen: ze willen Andersen beter leren kennen. Dus neemt ze met flinke tegenzin het vliegtuig. Eenmaal gearriveerd ontmoet ze entrepreneur Theresa Young (Julianne Moore als een moderne ‘Moeder Theresa’) en kunstenaar Oscar Carlson (Billy Crudup).

De timing is evenwel een beetje ongelukkig: de dochter van het echtpaar staat op het punt om in het weekend te gaan trouwen. Ze hebben dus nog geen definitieve beslissing genomen over de donatie. En wil Andersen de ceremonie misschien bijwonen?

Tot dit punt in de film oogt After the Wedding – een remake van de gelijknamige Deense film uit 2006 - als een typische kruising tussen poverty porn en white saviorism. Dat wil zeggen: Andersen wordt afgebeeld als de witte redder die ervoor zorgt dat al die armlastige kinderen een betere toekomst krijgen – waarmee de suggestie wordt gewekt dat de Indiërs dat zelf niet kunnen. Bovendien wordt India in de film tevens afgespiegeld als een soort idyllisch, cartoonesk en eendimensionaal oord. Een cliché dat we kennen uit rijstreclames.

Hoe dan ook neemt de film tijdens de huwelijksvoltrekking, na een minuut of 40, een onverwachte wending, waarna de plot in mindere mate draait om Andersens missie, en meer om de familiedramatiek waar ze in verstrengeld raakt (ze ontdekt namelijk iets saillants). Op zich is dat een spannende keuze – hoewel het gekunsteld overkomt. Misschien ligt dat ook aan het feit dat After the Wedding een remake is. Familieperikelen doen het vaak beter (zie Festen, 1998) in Scandinavische cinema.

Williams is overigens wel goed gecast in After the Wedding , simpelweg omdat ze goed is in het spelen van sympathieke dromers, zie ook haar samenwerkingen met filmmaker Kelly Reichardt , waaronder Wendy and Lucy (2008). Maar de actrice kan niet voorkomen dat de onevenwichtige film uiteindelijk, net als de plot, ontspoort.