A Perfect Pairing: flauwe wijnfilm

A Perfect Pairing betekent zoiets als ‘de perfecte combinatie’. En aangezien A Perfect Pairing een wijnfilm is, zou je kunnen denken aan de smaakexplosie van het ultieme rode wijntje met de ultieme kaas. Maar de titel verwijst ook naar de perfecte liefde. En de twee lovers uit de film zijn dan ook complementair aan elkaar. Lola Alvarez (Victoria Justice) is een Californische wijnkenner die voor een onuitstaanbare baas werkt, die op een dag ontslag neemt en voor zichzelf begint; Max Vaughn (Adam Demos) is een Australische rijkaard die zich voordoet als noeste schapenscheerder. Oftewel, zij heeft het geld nodig dat hij heeft.

Aan het begin van de film probeert Alvarez, dan nog in vaste dienst, een Australische wijnmaker voor zich te winnen. Wanneer een collega haar idee steelt, dan besluit de wijnconnaisseur het heft in eigen handen te nemen: ze richt haar eigen bedrijf op en reist af naar Australië. Succes heeft ze aanvankelijk niet, maar ze mag wel op de wijnboerderij beginnen als schapenscheerder en manusje-van-alles. Daar ontmoet ze Vaughn die veinst alsof hij een simpele boerenjongen is, maar in feite is hij aandeelhouder in de wijnfirma – maar dat weet Alvarez dus nog niet.

Niettemin worden de twee verliefd op elkaar en loont alle noeste arbeid, want uiteindelijk mag Alvarez de wijnimporteur worden van de Australische wijnproducent. Eind goed, al goed. Tussendoor is de film gevuld met flauwe grappen (‘Meryl Sheep’, ‘stop whining ’) en filmen drones wijnvelden tot zo ver het oog reikt. En Alvarez heeft een speciale gave: als ze een rood wijntje proeft, dan beeldt ze zich een chateau in het Franse Dijon in, in de warme meimaand. A Perfect Pairing doet in dat opzicht vooral denken aan een (veel) betere wijnfilm: Sideways (2004). Na het kijken van dat meesterwerk, met Paul Giamatti en Virginia Madsen, krijg je pas echt zin om een fles open te trekken.