A Futile and Stupid Gesture: Lauwe biopic over oprichter van National Lampoon

Je kan het zeker slechter treffen dan David Wain, de man achter de Wet Hot American Summer -franchise. Hij regisseerde A Futile and Stupid Gesture, een biopic over Douglas Kenney (Will Forte), één van de oprichters van het satirische tijdschrift National Lampoon, dat in de jaren 70 de Amerikaanse comedyscene voor altijd veranderde en een broedplaats werd voor komisch talent als John Belushi, Bill Murray en Chevy Chase en filmmakers als Ivan Reitman, Harold Ramis en Christopher Guest. Maar het eindresultaat is zowel niet serieus als niet grappig genoeg.

Aan het begin worden we bij de hand genomen door een oudere versie van Douglas (Martin Mull). Of, althans, een fictieve oudere versie. De echte Doug werd niet ouder dan 33, na een ongelukkige val danwel bewuste sprong van een steile rots.

We maken kennis met Henry Beard (een zo goed als onherkenbare Domhnall Gleeson) met wie Doug vers van Universiteit van Harvard National Lampoon op zou zetten, wat zou uitgroeien tot een waar media-imperium met radioprogramma’s, lp’s, boeken en zelfs een aantal films (waaronder Animal House, waar de titel van deze biopic vandaan komt). Maar ondanks al zijn succes bleef Doug onzeker en depressief. Alle werkdruk maakte hem ook niet bepaald een makkelijker persoon. ‘Ik hield nauwelijks tijd over voor mijn andere hobby’s, zoals de verschrikkelijke echtgenoot spelen,’ grapt hij halverwege.

Gezien het onderwerp – en de regisseur – zou je denken dat het met de humor wel goed zit. Maar dat valt eigenlijk best tegen. Vooral de joligheid regeert, met veel flauwe woordgrapjes en seksuele toespelingen. ‘We noemden haar Mary Marshmallow… vanwege haar gigantische borsten’ – dat soort grappen. Ook wordt er veel geknipoogd naar en gespeeld met de clichés van de biopic. Maar waar is de satire en de oneerbiedigheid, het rücksichtslos de blote kont tegen de krib gooien, waar The National Lampoon naam mee maakte? Voor een film die draait om een tijdschrift dat ooit een halfnaakte Minnie Mouse op de cover zette, is A Futile and Stupid Gesture ook behoorlijk preuts (mocht je de kans hebben en de film ergens kunnen vinden, kijk dan vooral Drunk Stoned Brilliant Dead, de documentaire over het ontstaan – en de ondergang – van National Lampoon).

Tegelijkertijd was het leven van Doug Kenney wel degelijk tragisch. Een man die niets serieus nam, ook zijn eigen talent niet. Een man die mensen aan zich bond door zijn humor, en hen er tegelijkertijd krampachtig mee op afstand hield. Een man die verbitterd toekeek hoe een tv-show als Saturday Night Live hem qua succes voorbijstreefde over de weg die ‘zijn’ National Lampoon had gebaand. Het zijn genoeg ingrediënten om van Doug Kenney een intrigerend en gelaagd karakter te maken, maar gespeeld door Will Forte komt Doug het meeste van de tijd over als een onaangepast klein kind, dat bij voorbaat heeft besloten dat hij niet kan veranderen.

Het maakt van A Futile and Stupid Gesture een halfslachtige en soms zelfs saaie exercitie. Iets dat National Lampoon niet verweten kan worden.