Patriot S01: Fargo-achtige spionageserie voor de fijnproever

De titel zal veel mensen op het verkeerde been zetten. Patriot is geen nieuw project van Jerry Bruckheimer vol bombast en wapperende Amerikaanse vlaggen, maar een droogkomische spionageserie die zich meer laat vergelijken met het even ongrijpbare Fargo.

Hoofdpersoon John Tavner (de Australische acteur en zanger Michael Dorman) is een Amerikaanse spion die zijn schuldgevoel na een mislukte klus – in plaats van een gestoorde wetenschapper vermoordde hij een hotelbediende – probeert te vergeten door de hele dag te blowen. Gelukkig weet zijn vader, de spionagebaas van het ministerie van Buitenlandse Zaken (Terry 'Lost' O'Quinn), hem een nieuwe klus te bezorgen om zijn aandacht af te leiden: hij moet undercover in een bedrijf in Milwaukee om te voorkomen dat Iran nucleiare wapens kan verwerven.

Dit uitgangspunt is het begin van een reeks krankzinnige perikelen die allemaal in een traag, droogkomisch tempo worden geserveerd door bedenker Steve Conrad. Tavner, die bij wijze van therapie folksongs schrijft waarin hij zijn mislukte missies bezingt, is het sympathieke middelpunt in een poule van bizarre personages – zoals collega Dennis, die hij in vertrouwen moet nemen over zijn missie omdat hij zijn urine wil lenen voor een drugstest. Of zijn baas Leslie (Kurtwood Smith), met wie Tavnet een oorlog start over een parkeerplaats. Geweld is zeker wel in Patriot aanwezig, maar meer als bijzaak; iedereen in de serie lijkt drukker bezig met zijn eigen absurde problemen dan met het redden van de wereld.

Met Patriot lijkt Amazon heel bewust niet op een groot publiek te mikken – de barokke manier van vertellen eist tijd en aandacht van de kijker. Niet alle grappen pakken goed uit, en sommige afleveringen zijn (zeker door allerlei tijdsprongen) niet even evenwichtig. Maar de fijnproevers die de confrontatie aandurven, wacht een van de origineelste en meest onvoorspelbare series van de afgelopen jaren.