One Mississippi S02: de liefde bloeit op

De pilotaflevering van One Mississippi, oorspronkelijk geproduceerd voor Amazon Prime, was in 2015 een daverend succes. Amazon besloot het jaar daarop meteen een heel seizoen te bestellen van de serie, waarin het leven van komiek Tig Notaro centraal staat. De deels autobiografische serie – Notaro groeide op in het zuiden van de Verenigde Staten en herstelde enkele jaren geleden van kanker – werd onder meer geproduceerd door grote namen als Louis C.K. en geregisseerd door Nicole Holofcener (Enough Said). Diablo Cody, bekend van films als Juno , is samen met Notaro de hoofdschrijver. Zo verzamelde Notaro een dream team om zich heen, dat weer samen is gekomen voor een tweede seizoen.

Vorig seizoen had Tig Bavaro (Tig Notaro) nog een heldere motivatie om vanuit het hectische Los Angeles terug te keren naar haar geboortedorp in Mississippi: haar moeder overleed onverwachts. Wekenlang verbleef ze in de woning van haar strikte stiefvader Bill (John Rothman) om orde op zaken te stellen. Ook leerden we haar broer Remy (Noah Harpster) kennen, die bij Bill op zolder woont. Samen blikten ze terug op hun problematische jeugd. Tig werd misbruikt, moederlief had een affaire. Tussendoor kon Tig haar werk, een radioprogramma vol levensbeschouwingen, voortzetten in een nabijgelegen studio. Daar ontmoet ze technicus Kate (Tig Notaro’s levenspartner Stephanie Alynne).

Het tweede seizoen staat in het teken van een drietal opbloeiende romances. Zo zien we in de eerste aflevering een theatrale scène waarin Tig – ze is weer terug in Mississippi – en Kate zich in een musicalact à la La La Land al zingend een weg banen door allerlei kleurrijke sets. Het is een geslaagde visuele metafoor voor de nieuwe weg die ze inslaan. Van Tig is al jaren bekend dat ze op vrouwen valt. Kate komt net uit een relatie met een man en weet haar kersverse gevoelens echter nog niet een plek te geven. Niettemin hebben ze het plan opgevat om voor de radioshow te verkassen naar Nieuw-Zeeland, om daar de Apocalyps af te wachten. Dat gaat natuurlijk niet door: Tig heeft altijd wel een reden om in Mississippi te blijven.

Bill ontmoet in de loop van het seizoen ook zijn potentiële wederhelft: de onkreukbare Felicia (Sheryl Lee Ralph) is minstens zo standvastig als de weduwnaar. De zestigers die verzot zijn op orde en netheid wisselen naarstig informatie uit over apps waarmee je op afstand de temperatuur in je woning kan controleren. Ook in dit tweede seizoen is het wonderlijk hoe acteur Rothman gestalte geeft aan het opmerkelijke personage dat aan zijn gasten uitlegt dat ze niet mogen schreeuwen in huis: ‘Als je iemand zoekt dan ga je van kamer tot kamer.’

Onze nieuwsbrief ontvangen? Iedere vrijdag de nieuwste series en films in je inbox! Meld je  hier  aan.

Vrijgezel Remy ontmoet de praatgrage en bekrompen Desiree (Carly Jibson) die al na één date halsoverkop met haar baby bij hem intrekt op de krappe zolder. Haar aanwezigheid, en vooral haar onwetendheid, leiden tot de nodige discussies aan de keukentafel. Zo stelt ze dat Kate vanwege haar vrouwelijke uiterlijk nooit een lesbienne kan zijn. Deze houding is kenmerkend voor het conservatisme in Mississippi, dat in dit hardvochtigere tweede seizoen nadrukkelijker naar voren komt. Zo zien we hoe Tig wordt ontvangen door de receptionist van een christelijk ziekenhuis die haar de toegang ontzegt: ‘Je drukt je seksuele voorkeur in mijn gezicht.’ De producenten en schrijvers van One Mississippi moesten wel wat doen met het huidige politieke klimaat, zo blijkt al in de eerste aflevering. De Vietnamees-Amerikaanse Vicky (Adora Dei) wordt tijdens een reenactment van de Amerikaanse Burgeroorlog door een vriend van Remy beschimpt vanwege haar afkomst: ‘Er waren toch geen Chinezen in deze historische periode?’ Maar die waren er wel, en dat weet Vicky ook. Hoe dan ook hebben dergelijke onverlaten sinds Donald Trump is verkozen als president – dat wordt keer op keer expliciet benadrukt – permissie om racist te zijn.

Later zien we hoe Tig vanwege haar geaardheid wordt geconfronteerd met christenen die haar sommeren te stoppen met haar radioshow. Ze pareert ze met verve met haar stoïcijnse blik: ‘Het eerste amendement – het recht op vrijheid van meningsuiting – is nog steeds geldig.’ Niettemin verliest het radiostation de ene na de andere sponsor, waarop een overstap onoverkomelijk is. Tig en Kate kunnen terecht op een zender waar ze de vrijheid krijgen om intieme afleveringen op te nemen, over persoonlijke zaken. Tegelijkertijd ontdekken ze gaandeweg dat er een misogyne sfeer hangt op de burelen.

Kate maakt op kantoor kennis met een perverse man, zoals we die kennen als De Vieze Man uit Van Kooten en De Bie. Andere mannelijke collega’s houden hem de hand boven het hoofd, tot woede van Tig. Zo wordt in het nieuwe seizoen alles wat misgaat in Amerika zonder scrupules behandeld. De persoonlijke benadering uit het eerste seizoen – het stopzetten van de beademing van Tigs moeder, en de gebeurtenissen daarop – is verwisseld voor een pleidooi tegen Trump en vóór diversiteit. Dat is een ontwikkeling die we eerder zagen bij American Horror Story; een ontwikkeling die allicht nog jarenlang terecht zal doorsijpelen in de televisiewereld.